Anar Məcidzadə - Dünya düşüb gözümdən...
24.04.25
Dünya düşüb gözümdən
Nələrdən qorxdumsa mən,
Hamısı gəldi başa.
Tanrı verən bu ömrü,
Gəl, indən belə yaşa.
Bahar, yazın yerini,
Boran aldı, qış aldı.
Qismətə düşən dəni,
Dimdiyinə quş aldı.
Sevənlər yetişmədi,
Heç bir vədə vüsala.
Bu dünyanın haramı,
Qarışıbdır halala.
Nə yazım, nə deyim mən?
Daha sözüm qalmayıb.
Dünya düşüb gözümdən,
Onda gözüm qalmayıb.
Nələrdən qorxdumsa mən,
Hamısı gəldi başa.
Tanrı verən bu ömrü,
Gəl, indən belə yaşa.
Cahanım
Nur üzlü Cahanımsan,
Ürəyimsən, canımsan.
Aldığım nəfəsimsən,
Hər dəqiqəm, anımsan.
Ürəyi pak təmizsən,
Mənə doğma, əzizsən.
Hərdən sakit bir quzu,
Hərdən coşan dənizsən.
Hərdən vardır küsməyin,
Ürəyimi üzməyin.
Bir cahan bağışladı,
Bu dünyaya gəlməyin.
Solmayan baharımsan,
Nə yaxşı ki, varımsan.
Parlayan ulduzumsan,
Cahan, mənim qızımsan.
Bu həyata gələndən
Həyat böyütdü bizi,
Əvvəl uşaq olmuşuq.
Bu həyata gələndən,
Ona dustaq olmuşuq.
Kim sevindi gəlişdən?
Uzaq düşdük gülüşdən.
Dünyaya gəlməmişdən,
Qəmdən uzaq olmuşuq.
Dünya həmin biçimdə,
Qara geyim-kecimdə,
Bu qədər dərd içində,
Nə yaxşı sağ olmuşuq.
Yaxşılıq və yamanlıq
Yaxşı olduqlarımın,
Çoxu bunu qanmadı.
Mənim yandığım qədər,
Kimsə mənə yanmadı.
Əl uzatdım çoxuna,
Əlimə dağ basdılar.
Qəlbimi açdıqlarım,
Ürəyimdən asdılar.
Çoxu saxta, riyakar,
Ürəyi daş oldular.
Qarın qardaşdan qabaq,
Süfrədə baş oldular.
Bu dünya əzəlindən,
Yaxşıya yaman oldu.
Günakar insan oğlu,
Nə vaxt, nə zaman oldu.
Ötən günlərin həsrəti
Deyirəm, a dostlar, bu dünyada kaş,
Geriyə dönəydi ötən ömür, yaş;
Sevincli günlərdən biri olaydı,
Dünyadan köçənlər diri olaydı.
Geriyə dönəydi uşaqlıq çağı,
Adamla dolaydı qonaq otağı;
Qohumlar yığışıb, deyib-güləydik,
Sevinci, kədəri birgə böləydik.
İlahi, bu illər nə tez ötüşdü,
Uşaqlıq illərim yadıma düşdü.
Qayıtmaq istərəm ötən günlərə,
Yaralı bəxtimdən itən günlərə.
Bu dünya düzəlməz
Neçə ariflər gələ,
Dünya düzəlməz, lələ.
Dünya belə yaranıb,
Belə gedəcək hələ.
Bu dünyanı əzəldən,
Olmayıbdır düzəldən.
Tale, baxt oğurlayıb,
Neçə-neçə gözəldən.
Yazı qışa çevirib,
Ömrü quşa çevirib.
O, insanı yaradıb,
Sonda daşa çevirib.
Bu dünyadan bezmə sən,
Ümidini üzmə sən.
Dünya belə dünyadır,
Anar, çalış küsmə sən.
|
