Apar məni qayıqçı, apar o yelkəninlə

Qoy yaraq dalğaların sonsuz üfüqlərini.

Elə bil uçur göyə ağ şırımlar səninlə

Uçur qağayılartək önündə şəfəqlərin.

Yetək göy dənizlərə, əlvida bu körfəzə

Öpsün dodaqlarımız dalğaların duzunu

Cənub yelindən coşan yelkəninlə üz-üzə

Ağappaq ilğım kimi üzək sular uzunu.

Dənizdə mən, qayıqçı söylərəm o nəğməni.

Vətənimiz haqqında, özü də lap təzədir.

Adı buludlar kimi üstümə kölgə salan

Nəğməsi bal dadıyan, hər kəlməsi gözəldir.

Hər qız nəğmə oxuyur orda, o zəmilərdə

Oğlanlar da axşamları bağçalarda, bağlarda…

Toylarda oxuyurlar, qışda bütün gecəni.

Analar da dərdini bölüşür ağılarda.

Eh, bizim nəğmələr də çox qəmli- qüssəlidir

Nə sən eşitmisən beləsini, nə də biz

Axı qisməti belə firavan, xürrəm olan

Dərdi dağtək ucalan bir xalq siz görməzsiniz..

Bizim dağların qarı heç yayda da ərimir

Bizim dənizimiz də “Qara Dəniz” adlanır.

Qara dağın zirvəsi əlçatmaz, zəhmlidir.

Bizim qara torpağı göz yaşıyla suvanır.

Götür məni, qayıqçı, yelqanatlı qayığa

Yox, onun avarları qorxutmaz bu suları.

Qoy getsin sonsuzluğa ağşırımlı yolumuz

Qucaqlayaq göylərdə bəyaz qağayıları.

Güclü tufan- həyəcanlı əlamət

Bu gecə gör nələr gizlədir hələ

Qovaqlar nə üçün belə çırpınır?

Nədir bu haraylar, dualar, dinlə!

Susub inləyəcək yenə də zülmət

Kiminsə ruhudur, can atır bizə.

Meşə də qorxudur bizi düşməntək

Ulduzlar parlayır gözlərimizə.

Ah, belə gecələr əzabdır dostum!

Dəhşətdir yanğının alovlu gözü

İntihar edəni səsləyir ölüm

Allahım! Gecikir yaman dan üzü…

Xoruzlar nə qədər banlayıb artıq

Külək də fit çalır, titrəyir səsi.

Səs gəlir… ah, atlar… deyəsən batdıq… 

Sanki arxamızca gəlir birisi.

Nə mən şahzadəyəm, nə də sən kral

Nə taxt istəyirik, nə də ki, biz tac

Nə əzab saçırıq, nə də ağrılar

Sirli elmlərə olmadıq möhtac.

Bizə gərək deyil günahkar qanlar

Baxırıq dünyaya nəmli gözlərlə.

Bəlkə də sevgili, duyğulu anlar

Bizə qismət ola doğma üzlərlə..

Gəl ey yeni baharım, öz şövqün, həvəsinlə

Əsrarəngizliyinlə təşvişə sal bizləri.

Günəş nə qədər parlaq olsa yenə sirlidi

Mənim nəğməsiz keçən günlərimin izləri…

Ağaclar yelləyəcək parlayan başlarını

Oyadılmış arılar yenə vızıldaşacaq.

Hər çiçək açılacaq, arılarla öpüşüb

Zərli ləçəkləriylə zəmilərə uçacaq.

Bu bayram süfrəsində, bu bayram şənliyində

Hər toxum göyərəcək, hər dənə böyüyəcək

Yaradılmış nə varsa eşqin ənginliyində

Sevgisini bizlərə sağlıqlarla deyəcək.

Doğurdanmı o gündən – günəş doğandan bəri

O vaxtdan – yer üzünə səhər açılan gündən

Bu qırğınlar dayanmır, bitmir döyüş səsləri

Amansız burulğantək yapışıb meşələrdən

Mənim bu duyğularım bir gün sönüb gedəcək.

Zərif zəncirotutək yayılcaq hər yana.

Elə ki, göy gurladı, elə ki, tufan qopdu

Mərmilərin dalınca partlaycaq mərmilər.

Bədəli çox amansız yaşanmış yalanların

Həyat üçün döyüş var, mən hələ döyüşdəyəm

Doğma torpaq, sənintək cismim əsir, fırlanır

Verdiyim nəfəslərim sənə mənim hədiyyəm…

Keçmişə aparan, gedən körpülər

Uçub dağılıbdı, geriyə yol yox.

Yerdən göylərdəki buludlaradək

Alovlar ucalır, yanan şəhər çox.

Yer üzü sarsılıb, əldən düşübdü

Uçurum görünür dərindən dərin

Tufan da o qədər güclənibdi ki,

Bəlkə də əcəli olar bizlərin….

Hərlənir çərxi də öləcəklərin

Hərlənir irəli, ah, qayitmırlar.

Alnı ləkəlidir, minlər, milyonlar

Cansız cəsədlərlə döşənib yollar.

O, ucsuz- bucaqsız, çox dəhşətlidir

Amma bir sonu var köpüklər üstdə

Közərmiş lavadan daha zalımdır

Ordan gələcəyə yol dəstə- dəstə…

Onun özülünə minlər, milyonlar

Talelər, könüllər, qəlblər qoyulub.

Ki, o dəhşətlərin üstündən keçsin,

Heç vaxt dağılmasın dibdən yuyulub

Gözlərim səninlə boylanmasaydı

   bu yer üzünə

Zülmətlər içində çaşıb qalardım.

Mənim baxışlarım qanad açaraq

Süzə bilərdimi o göy üzündə?

O zərif, utancaq ləçəklərdə mən

Görə bilərdimmi belə təmtəraq?

Qona bilərdimmi baxışlarımla

Uzaq ulduzların bumbuz səthinə?

Gözlərim gör nələr itirəcəkdi…

Əgər varlığımda sən olmasaydın,

Yetməzdim sirrlərin şirin fəthinə.

Hissimi, duyğumu oyatmasaydın

Sədalar duymazdım lal sükutlarda

Gücümü özümə qaytaran sözü,

Mənlə nəfəs alan, mənlə çağlayan

O sözü könlümdə tapmazdım düzü

Mən duya bilməzdim o yaxın, uzaq

Əbədi göylərdən gələn səsləri

Eşidə bilməzdim qonşu küçədən

Mənə tərəf uçan öz dərdləriylə

O lal harayları, od nəfəsləri.

Ömrüm necə tənha, yoxsul olardı

O ilk gəncliyimdən bu günlərəcən

Hakim olmasaydın mənim qəlbimə,

Əgər ürəyimi ovutmasaydın

Nəğmələrlə sən

Mən də bu həyatda yaşayım deyə

Bütün kədərləri, ayrılıqları

Mən bir yelqanadlı ümidlər kimi

Elə ürəyimdə daşıyım deyə

Zülmət gecələri elədin aydın

Mən hardan tapardım bu gücü, söylə.

Əgər ürəyimdə sən olmasaydın…