Mahir N. Qarayev - Qara maskalı qatil
25.01.24
(“Vəsiyyət məqamları” silsiləsindən)
Ölsəm – bir də min il sonra dirilsəm, bu dünyada hər şeyin sonunu bilsəm ...
Vaqif Bayatlı Önər
Şair dostum! Qatil dostum! Gözün aydın olsun, sözün mübarək!
Elə sözünlə də sonuma çıxdın – daha deyiləsi sözüm qalmadı;
Yetirdim – bircə yol yoluna çıxdım, İtirdin – yolunda izim qalmadı...
Di buyur, sözündən itir məni də – unut və unutdur xatirəmi də!
Unut şah şeirinin qəfil yaddan çıxan misrası kimi; Unutmaq felinin hamıdan peşəkar ustası kimi!
Unut məni – qonur gözlü şairim, qara maskalı qatilim!
Müstəntiq ala gözlərini ağartsa da, qara gözlərini bərəltsə də, durna kimi çığırtsa da, zurna kimi mələtsə də;
Lap hirslənib kirpiyinlə od götürtsə, kəlbətinlə dırnağını çıxartsa da;
Yüz hiyləylə səni şoka, şeir yazan barmağını toka salsa belə – yadına düşməsin adım...
Amandı!!!
Adımı yazmadığın o son şeiri də yandır, külünü ver küləklərə – fələklər də duymasın;
Gecələr qaranlığa üz tutub, dua pıçıldayanda adımın bircə hərfini də işlətmə – mələklər də duymasın...
|
