Abdulla Aripov - Nəğmələr oxudu o yara sərxoş
02.06.22
Mart ayının 21-də XX əsr özbək ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Özbəkistanın Xalq Şairi və Özbəkistan himninin müəllifi, tanınmış ictimai xadim Abdulla Aripovun anadan olmasından 80 il ötdü. Böyük şairi ehtiramla anır, bir neçə şeirini oxucularımızın diqqətinə çatdırırıq.
* * * Nəğmələr oxudu o yara sərxoş, Şeirlər söylədi sevgiyə dair. Hamını güldürdü, o qız da xoş-xoş Təbəssüm eylədi: “Eh, sən də şair..!”
Nəğmələr oxudu o yara sərxoş, Ah dolu, vah dolu sevgiyə dair. Ağlatdı hamını, o qız da xoş-xoş Təbəssüm eylədi: “Eh, sən də şair..!” Nəğmələr oxudu o yara sərxoş, Nə güldü, nə bir damla göz yaşı tökdü. Oxudu qürurla, qız isə naxoş Başın yerə dikib yanından ötdü.
*** Bir məktub yazmadım, Xəbər vermədim, Halın soruşmadım onun mən nadan. Görən halı necə indi anamın, Bəlkə gözü yolda, durub nigaran. Düşündü elə hey: “Oğlum yazdımı?” Unudub özünü məni gözlədi. Öz isti yerimdə mən nadan isə Gələcək nəsilə yazıram indi.
*** Deyir: məktub yazarmi oğlum? O məni gözləyir özün unutib. Narahat çekmədən, mən nadan isə Nəsillərə yazıram məktub.
* * * Yandım, alovlandım hər qəm gecəsi Beləcə səssizcə yanıb qovruldum. Çökəndə axşamın hüznü, qüssəsi Munis baxaışların həyanım oldu. Hər dəfə baxışlar görüşdü səssiz, Mənsə söz deməyə qorxdum, çəkindim. Belə yaşamaq da ötüşdü vecsiz, O bir cüt qara göz xatirə indi. Anama məktub Ana, geri qayıtmaq istəyirəm, geri, sənin yanına. Ürəyimdə saysız dərdlər, bir də soyuq otağım, saatın çıq-çıqı. Çöldə xəzəlli bağlar, Yağış astadan öz nəğməsini oxuyur. Bilmirəm, niyə birdənbirə hər şeyi eyni vaxtda xatırlayıram, səni anıram, geri ayıtmaq istəyirəm, ana, sənin yanına. Ürəyimi açımmı, danışımmı- Az-çox elə öyrəndiyim budur. Xoşbəxt günlərimdə səni heç xatırlamadım, Yalnız indi, bu hüzünlü vaxtda Səni görmək istədim. Səninlə bölüşmək istədim Xəyallarımı, kədərlərimi, Ağayaraq-gülərək demək istədim, Demək istədim ki, adamların qiymətini Bərabər olanda bilə bilmirik.
Yalnız yıxılanda, Yalnız bir qəlbi yaxanda anlarıq. İnsanın zatı beləymiş. Hərçənd anlamıram bu həqiqəti. Sən isə anasan axı. Məktubuma hirslənmə, İndi yalnız doğrunu yazıram sənə, Bağışla, xoşbəxt vaxtlarımda Sən düşmürsən yadıma.
Amma heç nə elə belə deyil, Hər şeri zamanı gəlincə xatırlanır, heyhat! Yəni heç vaxt anamız kimi Başımızı sığallamaz həyat.
Tərcümə Rəhmət Babacanındır.
|