Oktyabrın 10-da şair Fərid Hüseynin doğum günüdür – deyə redaksiyada jurnalistlər öz aralarında danışırlar. Çağırıb özündən soruşuram: 

  – Fərid, oktyabrın 10-da doğum günündür, neçə yaşın tamam olur?

  Güclə eşidiləcək bir tərzdə:

  – 30 olur, – deyir. 

  İnana bilmirəm, elə bil, dünən idi. Fəridin "Kaspi”dən mənə istedadlı şair kimi təqdim olunması… Elə bil, dünən idi işə başladığı gündən istedadı və əxlaqı ilə hamının hörmət və ehtiramını qazanması… Elə bil, dünən idi sevincək halda Təbrizdə şeir müsabiqəsinə dəvət olunmasını bizə xəbər verməsi…

  Amma bu xəbəri şəxsən mənə çatdıranda, gedəcəyi zamanı deyəndə daxildən keçirdiyim narahatlıq bir ana hissiyyatının duyduqları idi. 

  Bir neçə gün sonra İran təhlükəsizlik orqanlarından birinin onu və dostu şair Şəhriyar del Geranini həbs etməklərini eşitdik. 

  "Kaspi” olaraq "Fəridə azadlıq” şüarı o qayıdanacan qəzetin səhifəsində qaldı. Azərbaycan dövləti bu istedadlı övladlarının haqsız həbsinə qarşı mübarizəyə qalxdı və onların azadlığına nail oldu.

  O vaxt mən "301-ci azərbaycanlı Fərid” adlı məqaləmin sonunda onu həbs edənlərə müraciətlə  yazmışdım: "Gənc bir şairi şeir məclisi adına aldatmaq çox asandı… Tanrı qədər müqəddəs olan sözün, şeirin ardınca uça-uça gələn o gənc şairlərin qəlbi və düşüncəsi dağ çiçəyi kimi tər-təmiz olduğu halda onları aldatmaq, bu tələni quranlara çox asan başa gəldi”.

  Həmin məqalədə onu da vurğulamışdım ki, Fərid qayıdanda söyləyəcəyəm ki, şeirlərində taleyinlə, başına gələcəklərlə bağlı öngörümlü məqamlar var. Bu, həqiqətən, belə idi…

  İllər arxada qalıb… İlk görüşdüyümdə sakit, bir az da qapalı, yüksək əxlaqlı, utancaq təsir bağışlayan Fərid elə bil, bir dəfə qocalıb, təzədən gənc olmuş kimi çoxlarına müdrik ağsaqqal təsiri bağışlayır. İndi daha dolğun yaradıcılıq prosesinə malik gənc kimi ömrün üçüncü onluğunu haqladı. 

  Azərbaycan ədəbi mühitində kifayət qədər çəkiyə malik olaraq, həm də bir gənc şair kimi yaradıcılıq ödülləri ilə mükafatlandırılıb. Öz yaşıdları arasında yüksək zəhmətsevərliyi, istedadı, həm də daim elmi, bədii axtarışlarından yorulmazlığı ilə seçilməyi bacardı.

  Fərid, Tanrının sənə bəxş etdiyi ömrün halal qazancı olan üç onluğun mübarək! İnşallah, qarşıda səni çox uğurlu onilliklər gözləyir. Xalqımızın milli-mənəvi xəzinəsinə bəxş etdiyin söz cavahiratın bol olsun. Eləcə də müstəqil Azərbaycan Dövlətinin tərəqqisini işıqlandıran media rəhbəri kimi qələmin kəsərli, sözün iti, fikrin daim işıqlı olsun!

 

 

  Yuxusuz qaldığım gecələrdəki,

                                Marina Svetayeva

 

 

Yuxumdan bir at qaçır,

onu yormamaq üçün

oyanıram yuxudan.

Ayılıb görürəm ki,

behişt üzündə günah,

nəsə xısınlaşırsan,

hiyləli gələcəklə,

əbədi döyüşdəsən

yenə də öz içində–

bir əməli şeytanla,

bir uyuyan mələklə…

 

***

 Oyanıram yuxudan,

evimdəki saatlar

düz gəlmir bir-biriylə,

mən ömrümü itirdim

bu vaxtlar arasında –

qurammadım saatı

"Allahın əlləri”ylə.

Ondadır ki, gecikir,

heç cür çata bilmirəm,

qaçan "qismət”lərimə.

 

***

 İlahi, çox ağırdı,

bir ayrı cür zülmdü

sevdiyin insanları

günahından tanımaq.

Alnımıza yazılıb

bir vaxtlar sürdüyümüz

döyüş arabasının

təkəri altda qalmaq.

 

***

 Lap erkəndən oyanıb

keçirəm bir küçədən,

səni sevmək görünmür,

səni sevmək bilinmir,

eşidilmir, duyulmur, 

hamı yatmış, mən oyaq.

Səni sevməklə birdir –

ayılmayan xəstənin

yuxusunda yaşamaq.

 

***

 Atam girir yuxuma,

deyir "nə dərdin var de”.

Susuram, heç dimmirəm,

ümiddən gizlətdiyim,

bu dünyaya sığmayan

sənsizlik xəbərini

o biri dünyaya da

qıymıram – göndərmirəm.

 

***

 Yuxuma girisən sən, –

necə şənsən, xürrəmsən.

Elə bir nur içində

alışırsan, yanırsan,

yanında da kimsə var.

Nədənsə çox uzundu

həmişəkindən kölgəm.

Birdən nəsə düşünüb

mənə doğru qaçırsan,

əlindəki qayçıyla

ətrafıma dolanıb

kölgəmi budayırsan.

Kaş biləsən, duyasan

necə ağırdı mənə

yanındakı adamın

üzün, simasın görmək,

necə ki bax, ağırdır

bir uşaqsız qadının

gözünün önündəcə

körpə paltarlarıyla,

döşəmə, tavan silmək.

 

***

 Pəncərəmin önündə

baxıram bu dünyaya,

düşünürəm, görəsən,

hansı həvəs ilə biz,

tikirik gecə-gündüz

uçulacaq evləri.

Bu yuxusuz adamın

çiyninə toxunurlar,

deyirlər ki, "sən, get yat,

heç əlini bulama

belə-belə işlərə,

yorma, yazıq, özünü,

silənməzsən dünyanın

alnına həkk olunmuş

əbədi faniliyin

pozulmaz möhürünü”.

 

***

 Axır ki  mən oyandım,

məhdudluq yuxusundan.

Xilas oldum içimdən,

min bir zülmlə aldım

özümü öz əlimdən.

Daha heç kəs siləmməz,

xeyri ürəyimdən,

şükürü, həmdi dilimdən,

doymaram yaxşılıqdan,

əl tutmaqdan doymaram, –

daha mən bundan sonra

yaxşılıq zalımıyam.

 

***

 Yuxumda da oyağam,–

yatmır ruhum, varlığım.

Üzümü söykəyirəm

vaxtın yorğun üzünə,

beləcə calayıram

gecəmi gündüzümə.

Mən qorxuram, qorxuram,

sən olan yuxuları

danışsam gur çaylara

çay da ayrılıq dadar – 

qovuşmaz dəryalara.

 

***

 Xəzinə Allahıtək

xəbərsizsən dünyadan,

qəm içimi talayıb,

qüssəm yaman varlanıb.

Nə sevinc qahmar çıxır,

nə səadətdi köməyim,

Tanrının gözü kimi

yuxusuzdur ürəyim.

 

***

 Allah hər şey görür,

anımız nəzərində.

Çiynimdədir mələklər, – 

gözləri üzərimdə.

Özündən də xəbərsiz

boylanaraq içimə

sənə mələklər baxır,

səni şeytanlar görür –

çiynimdə, ürəyimdə.

 

/Artkaspi.az/