Avanqard.net gənc yazar Nərgiz Lətiflinin müsahibəsini təqdim edir.

– İlk sualıma ənənəvi başlamaq istəyirəm, niyə yazırsan?

– Yazmaq, əslində mənim hobbimdir desək doğru olar. Mən hələ 5-ci sinifdən başlayaraq bir dəftər tutdum və o gündən başladım mənə maraqlı gələn hadisələri hekayə kimi yazmağa. Dəftərlər görən olmasın deyə dolduqca atırdım, yandırırdım. Universitetə qəbul olandan sonra yazıçılıq dərsləri almağa başladım və anladımki, əslində yazmaq elə mənim sənətimdi. Bəzən olur insan beynində miliyonlarca söz qaynadığı halda heç bir kəlmədə olsun  danışa bilmirsən. Mən isə bütün bu hissləri yazmaqla məğlub etdiyimi düşünürəm. Yazmaq mənim üçün çox şeydi,  yazanda rahatlıq tapıram, hisslərimi kağıza köçürürəm, etiraf edim ki, yazmaq xoşuma gəlir. Yazmaq məndə gündəlik təlabat kimdi. 


– Yazmaqla gündəlik tələbatını ödəyə bilirsən?

– Xeyr. Gündəlik tələbatımı ödəyə bilmirəm. Bəzən elə bir vəziyyət olur ki, yaza bilmirəm, sıxılıram və bu sıxıntı məndə belə sual yaradır. Niyə yaza bilmirəm? Yazmasam rahat ola bilmirəm, nəyisə əskik hiss edirəm. Yazmaq artıq məndə vərdişə çevrilib ki, yazmasam bu məndə narahatlıq yaradır, yazdıqca özümü daha sakit hiss edirəm. Çünki yazarkən həm öz hiss etdiklərimi və yaşadıqlarımla üz-üzə gəlirəm. Yazmaq məni mənə anladır. Bəlkədə özümü anladığım yeganə an nə isə yazdığım andır. Hətta heç kimə demədiklərimi də yazaraq hansısa yazıda bunu gizli fikirlə ifadə edirəm.

– Cəmi bir hekayən çoxlarının marağına səbəb oldu. "Şərabla gedilən yollar". Çoxları isə anlamadı. Bu hekayədə nə demək istədin?

– Bəli, düzdü bu hekayəni anlamayanlar çox oldu. Hətta buna görə məni qınayanlarda oldu ki, niyə yazmağa şərabla başlıyırsan. Amma onlar bir şeyi unudurlar ki, mən bu yazını yazarkən oxucu buna nə deyər deyə düşünmədim, sadəcə yazdım. Qısaca olaraq bu hekayədə aldadılan, sevgisi satılan və buna görə də yalınız, tənha olan özünü küçəyə atan bir şəxsdən söhbət gedir. Sadəcə o həyatın ona verdiyi bir dərslə qarşılaşır və dünyadıkı hər şeyin gəldi gedər olduğunu anlayır. Onun üçün sadəcə sadiq olan tənhalığı, şərabını və evinin olduğunu görür. Və bir məqamda var ki, orda mənə maraqlıdı mən o düz yoldan niyə gedə bilmədim? Burada oxucuya çatdırmaq istəyir ki, həyat da iki yola ayrılır. Birinci sevib xoşbəxt olanların, ikinci sevib xoşbəxt ola bilməyib, aldadılanların. Yəni baxanda hər iki tərəf sevir amma birinci yol ilə gedə bilmir. Çünki o yolla ancaq sevib xoşbəxt olanlar gedə bilər, sevib aldadılanlar isə yox.

– Kənardan deyilənlər yaxud oxucu fikirləri önəmlidirmi sənin üçün?

– Əslində belə bir şey var. Yazıçı yazarkən heçnə düşünmür. Nə üçün yazdığını niyə yazdığını bilmir. Yəni mən şəxsən beləyəm. Və ona görədə hər cür fikirlərə, tənqidlərə hörmətlə yanaşıram. Mənim üçün yazarlığın prinsiplərindən biridə budur: “Nə xoş sözlərə aldanıb "mən artıq böyük yazıçıyam" deyib eqoya qapılıb özündən razı olacaqsan,  nədə tənqidə qapılıb mən artıq yaza bilmərəm deyib ümidsizliyə qapılacaqsan. Əksinə hər bir tənqiddən bir işıqlı yol tapıb nəyi harada düzgün etmədiyini tapmalı, xoş sözlərdə isə ehtiyatlı olmalısan. Çünki o sözlər əslində əksinə də deyilə bilər. Yəni oxucunun nə dediyi yox, qələminin nə dediyi, nə yazdığı önəmli olmalıdı. Çünki oxucu buna görə fikirlərini bildirir.”

– Yazılarının baş qəhramanı özünsən yoxsa görmək istədiyin ideal insan?

– Özüm və görmək istədiyim ideal qəhrəmanın qarışığı.

– Səncə elə biri var?

– Var. Amma onu yalnız mən bilirəm.

– İdeal yazıçın var?

– Var əlbəttə.

– Kimdi?

– İlk növbədə özüm. İnanırsız bəzən yazdığım pis yazıdan təsirlənirəm. Özümdən sonra başqa yazıçılardan hələ ideal yazıçımın axtarışındayam. Tapacağıma əminəm.

– Bir çox yazarlar özlərinə ateist deyir. Və bu artıq dəb olub. Bir gənc yazar kimi bunun səbəbini nədə görürsən?

– Bəli belə hallara çox rast gəlinir. Düşünürəm ki, bunun səbəbi əsasən gənc yazarların özlərinə ateist dedirtməklə daha “cool” göstərmək istəmələridir. Sırf özlərini təqdim etmələrinə görədir mənim fikrimcə.

– Kitab nəşr etdirmək haqqında düşünürsənmi?

– Bəli, düşünürəm, hekayələr kitabımı çap etdirəcəm. Amma öz üzərimdə daha çox çalışmalıyam, çünki kitab nəşr etdirmək məsuliyəti işdir.

– Müsahibə üçün sənə təşəkkür edirik.

– Çox sağolun mən təşəkkür edirəm.

Cavanşir Muradov, Avanqard.net