Xoşbəxtlik sözünün mənasını hər dəfə beynim analiz edəndə  bunun ani bir şey olduğunu, gəlib keçiçi bir hiss olduğu  nəticəsinə gəlib çıxır.  Hər kəs xoşbəxtliyi hardasa axtarır, amma tapa bilmir.
Məni nə xoşbəxt edir? Bu sualı hər gün özümə verirəm. Hər dəfə də fərqli, həmin anın ruh halıyla cavablar ortaya çıxır. İndi bu dəqiqə bu yazını yazarkən bu sualı özümə verirəm, bu cavabı alıram: “Yazını qurtarsam xoşbəxt olacam”. Amma səhər gözümü açdıqda bu sualı versəm fərqli bir cavab alacam, fərqli zamanların fərqli cavabları.

Xoşbəxtlik nədir? Xoşbəxtlik ailədi, kitabdı, filmdi, musiqidi, dostdu, qadındı və s. Bu siyahını uzada bilərəm heç sonlanmayacaq bir siyahı olar. Oxumaq istədiyim kitabı aldıqda xoşbəxt oldum, ailəmlə bir süfrə arxasında yemək yeyərkən xoşbəxt oldum, gözəl bir filmə baxanda xoşbəxt oldum, bir dostumu qucaqlayarkən xoşbəxt oldum, bir qadının sevgidən gözlərinin güldüyünü görəndə xoşbəxt oldum.
     Qarşındakını xoşbəxt etmək özü bir xoşbəxtlik gətirdi mənə. Bəzən içimdə o xoşbəxtliyin yox olduğunu fikirləşdim və sonra hiss etdim ki, mən o xoşbəxtliyi görməmişəm xoşbəxtlik həmişə içimdə olub.
Limondan səbəbsiz xoşbəxt olmaq. Metrodan çıxarkən "beş limon bir manat" deyən uşağın səsi mənim fikirlərimnən ayırdı. Başımı çevirib uşağa baxdım, başını aşağı salıb limonlarına baxırdı. Yaxınlaşıb bir limonlara bir də uşağa baxdım. Pulu uzadıb limonları aldım, bu zaman uşaq başını qaldırıb parlayan gözlərlə mənə baxdı, limon ikimizədə xoşbəxtlik vermişdi. Mən səbəbsiz xoşbəxt olmuşdum, uşaq pul qazandığı üçün. Limondan xoşbəxt olmaq, budur həyatın mənası, budur həyatı mənalı edən. Limondan aldığımız dad, baməzəlik həyatın özü. Xoşbəxt olmaq üçün bir dilim limon da bəs edir yetər ki, o dadı hiss edək.
    
Xoşbəxtlikdən ağlamaq. Xoşbəxtlikdən ağlamaq nədir bilirsinizmi? Hisslərin ən yüksəyidi o, qəlbinizin ən dərin yerini oyadar. Həyatınız boyu nə o anı unuda bilərsiniz, nə də sizə bu hissi yaşadanı.
Xoşbəxtlikdən ağlamağın nə demək olduğunu beş il öncə başa düşdüm, özümü o zaman böyümüş hiss elədim. Sevincdən hönkürtüynən ağlamaq heç kəs görməsin deyə öz dünyana çəkilmək.  Dünyada çox sevdiyiniz bir insanın, valideynizin əməlliyyatdan gəlib sizin qarşınızda sağlam bir insan kimi durması, həmin an daxilinizdə olan ən gözəl cümlələri sizə bu xoşbəxtliyi yaşadan insana demək istəyərsiniz amma xoşbəxtlik bütün bədəninizə hakim olar, diliniz söz tutmaz.
    
İnsanlar bəzən fikirləşirlər ki, çoxlu pulumuz olsa xoşbəxt olarıq, bu düşüncəni fikirləşməyək.  Məşhur ingilis yazıçısı Bernard Şounun bir cümləsini xatırladım “Diş ağrısı çəkənlər, dişləri sağlam olanları;kasıbçılığ çəkənlər, pulu bol olanları xoşbəxt sayırlar”
     Sevgini pul ilə ala bilmək olur? Olmur. Dünyanı ayaqda tutan şeyin sevgi olduğunu və sevginin isə bir xoşbəxtlik qaynağı olduğunu hamımız bilirik. İnsanlar xoşbəxt olmaq üçün həmişə kiməsə ehtiyacı olduğunu hiss edərlər amma xoşbəxt olmaq üçün kiməsə yox bizim özümüzü tapmağa ehtiyacımız var.
Özümüzü xoşbəxt etməyin o qədər yolları var ki biz onları görmür, əldə edə biləcəyimiz xoşbəxtliyi əlimizin ucundan  geri çəkirik. Üzümüzün ürəyimizlə birlikdə gülməyidi xoşbətlik.
     Bir gün mələklər  xoşbəxtliyi gizlətməyə qərar verirlər. “Saxlayaq çətin tapsınlar, çətin tapdıqları üçün bəlkə qiymətini bilərlər” deyərək başlayırlar mübahisə etməyə. Məsələ böyüyür. Çünki Xoşbəxtliyi saxlamaq asan deyil. Hərə bir fikir irəli sürür, kimisi “Everestin zirvəsinə gizlədək”, kimisi “ Okeanın ən dərininə gizlədək” deyir. Bir çox yerlər deyilir amma heç biri çətin gəlmir. Ən sonunda mələklərdən bir deyir. İnsanların “İçlərinə gizlədək”, heç kəsin ağlına gəlməz içinə baxmaq. Elə o gündən bu günə qədər  xoşbəxtlik insanın içindədi. Biz onu başqa yerdə axtarmayaq, öz içimizə baxaq. Xoşbəxtlik heç vaxt asan gəlmir, həmişə insanın üzünə gülmür. Nə başqasının evində, nə başqasının işində, nə də başqa bir yerdə... Elə buna görədə gözünüz həmişə içinizdə olsun, xoşbəxtlik orda gizlənib.

Artpress.az