Artpress.az Həmid Piriyevin tərcüməsində ingilis yazıçı və dramaturq Con Qolsuorsinin "Həyat sevinci" hekayəsini təqdim edir.


Bu, Berkli-skverin yaxınlığında olub. Mən tər içində, necə deyərlər “daşınan əmlak”la dopdolu halda isti qonaq otağından çıxdım. Giriş qapısı bağlandı, qərb küləyi üzümə çırpıldı və mən az qala balaca qızı tapdalayacaqdım.
Yəqin ki, beş yaşı olardı. Əynində dizlərini örtən qırmızı ətək vardı,  trotuarda oturmuşdu. O, əlindəki üstündə iki-üç qəhvəyi yarpaq olan quru budağı səkinin qırağına vura-vura ritmlə mahnı oxuyurdu. Tünd qəhvəyi çalarlı buruq saçları yumru sifətinə düşmüşdü; yanında şlyapa qalıqları vardı, gözlərindən isə çılğın qara bəbəklər boylanırdı.
O elə valehedici idi və həmin bu “daşınan əmlak”a o qədər oxşamırdı ki, adam ondan aralana bilmirdi.
Və mən küçədə yanakı, xərçəng kimi hərəkət edirdim.
O, bilirdi ki, mən yanakı gedirəm; o bilirdi ki, növbətçi “bobbi” tinin harasında dayanıb, o ətrafdakı hər şeyi bilirdi. Uzaqlaşdığımı görəndə mənimlə oynamağa başladı. Peçenye istəyən it kimi başını çiyninə tərəf əyib üzünə tökülən saçlarının arasından mənə baxdı. O gülümsədi, tini dönə-dönə mən də gülümsədim. Ayaqqabı səsi eşidildi, o da tindən göründü. Trotuarda oturanda da yaraşıqlı görünən qız ayaq üstdə daha cəzbedici görünürdü. Əslində böyük qız üçün olan şlyapasından ancaq xatirələr qalmışdı. Başına qoyduğu bu baş geyimi peysərinə düşmüşdü. Qırmızı ətəyi deşik-deşik idi, gündə qaralmış yalın ayaqlarına qadın ayaqqabıları geyinmişdi. Budağı yellədə-yellədə dalımca gəlirdi. Mənimlə bərabərləşəndə aşağıdan silindrimə baxıb yenə dala qalırdı.
Yoldan keçənlər ona diqqətlə baxırdılar, o isə fikir vermirdi.
Oksford-stritdə dayanıb söhbət etdik. Söhbət bircə frazadan ibarət idi:
- Konfet istəyirsən?
Mən getdim, o budağı vitrinin şüşəsinə vura-vura və iri qara gözləriylə dalımca baxa-baxa qaldı.
Növbəti dəfə dala baxanda o, başqa uşaqlarla oynayırdı, onun qırmızı ətəyi isə adamla dolu küçədə fırlanırdı.


"Avanqard" ədəbiyyat və mədəniyyət jurnalı