Hədiyyə Şəfaqət - Güzgülərə əksi düşməyən adamlarıq təklikdə
29.03.15
Artpress.az yazar Hədiyyə Şəfaqətin yeni şeirlərini təqdim edir.
YEDDİ ŞEİR
-1-
...Yadındamı qağayılar? Dənizin çirkli, lək əli sularında yem axtarırdılar Uçuşurdular qıy çəkərək Və hər dəfəsində səksənib gülürdüm uşaq kimi Və deyib dururdum ki, çörək, Qağayılara çörək gətirməliydim... ...Dənizlər qağayısız Sevəni olmayan qadın kimidir Sevəni olmayan qadınlar Qağayısız dəniz kimi... Bilmirəm, Hansı daha kədərlidir?...
-2-
Sular Göylərin gözündən süzülüb dolur Çölün ovuclarına Külək Sehrli barmaqlarını toxundurur Ağacların Budaq-budaq tellərinə Torpaq Nəfəsini dərir Uzuuun bir yuxudan ayılıb Otlar Çimir Xırda-xırda işıldayan gün işığında... ...Mən Eləcə həyata gülümsəyirəm Baharın Bircə addımlığında... Və, Bir qızılğül kolu Anamın məzarı üstündə Bir dəstə çiçək- Atamın baş daşına yaxın Evimiz Küskün Kədərini gizlərkən.... Və alma ağacları Baxçamızda- Apreli gözlərkən... ...Dostum, Novruzgüllərinin Ətri Səsləyib gətirib Məni yenə buralara... Yağışlar sevgi-sevgi Xatirə yağdırır Bahara...
-3-
Hər ayrılığın sonrası Özündən ağır səsdir Özündən ağır qoxudur Bir dəstə nərgiz çiçəyidir Oyanasan ki, səhər O da soluxub... Sən heç Ayrıldıqdan sonra Uzaqlara yollanan adamın nəfəsini İkəlli axtardınmı? Sükut Pəncərənin o üzündən əlini uzatdımı dənizə sarı, Və Sən Gecə qaranlığında Ay işığında oynayan sularda təsəlli axtardınmı? Bəzən... Anladığından dərin sevgilər yaşayır insan Və heyrət! Və bəzən Ayrılıq anındaca Yol başlayır görüşlərə Olmayan zaman içində... Heç bir yerə gedilmədən... Bilirsən, Biz Güzgülərə əksi düşməyən adamlarıq təklikdə Və eşidilməyən... Müqəddəs ruhlar kimi Gah o, Gah bu bədəndə var olaraq dolaşırıq... Amma yoxuq Əslində...
-4-
Ağac-ağac qanadlanıb çöl Üfüqə sarı... Üfüq yoxdur... Başını qaldırıb göylərə yalvarır- Qovuşdur-deyir-məni sevdiyimə... Göylər neyləsin? Gözlərinin yaşı Bənövşə-bənövşə damlalanıb Kiprik-kiprik kolların arasında Çolün... Sinəsindən keçib gedən Qan damarlarıdır cığırlar Ürəyi hanı bəs?- -Üfüqün arxasında... Üfüq... yoxdur...
-5-
Durna çıraqları varmış ha, dostum Sonuncusunu nə zaman söndürdülər?... Durna yollarını itirdilər Durnaları öldürdülər... ...Xoşbəxtlik deyilən şey Heç də həmişə uzaqda deyil deyil Bir küçə o üzdə də çırpınarmış qəlbimizin içində Yağışlar üşüdərmiş adətən Yağarkən kədərli tənhalığın Ağaclarına... Və payız yarpaqları düşməliymiş mövsümündə Küləklərin əlinə Ki Yaz gələrkən Bozarmış halıyla yaşıllıqlardan utanmasın Və ağrımasın Torpağa qarşmamağına... ...Durna çıraqları vardı ha, Dostum... Yandıra bilmədim Sənsizliyə... Bir ümüd... Sadəcə ümüd...
-6-
...Bu yer Bu qədər niyə darıxır? Küçələri kimi gözləmədə, Niyə səkiləri ayaq səslərini udmada, Niyə örtülüb qapıları adamlara Boşluğa açılıb? Niyə ağacları yaşıllaşmır bu yerin, Nə olub, Nəyini itirib, Kimini qaçırıb Bu yer... Tanrılar Biri gəlib, biri gedib Atıblarmı bu yeri? Yağışlar islatdıqca yuyulub gedir xatirələr, Və bir də evlər söküldükcə... Bir də qarılar son yuxularını gördükcə... Son sevgililəri dünən dəfn etmiş kimi yaslıdır, Günəş susdurulub Hüzr yerinin qonşuluğundakı musiqi kimi Və hamı Qara libaslıdır... Dizlərini yerə qoyub "Mən təslim!"-deyirmişcəsizə məğlub görünür Dar küçələrin Bir tərəfində Min illik əl yaddaşını qoruyan hasarlarda Qorxulu kölgələr sürünür... Nəfəsini İçinə çəkib gizlənib dar dalanlarda Qorxub... Koruxub bu yer, Yaman koruxub...
-7-
..Baharın son günlərindən biri Axşamdan gecəyə gedərkən Qarşılaşdıq... Gecikmiş bir görüşdü Bir neçə saat... Sən "Hər şey ən gözəl olacağı zamanda olar"-dedin sonrasında Və mən inandım bunun ancaq belə ola biləcəyinə... Mən gözüm qarşıya zillənmiş Heç nəyi umursamadığım halımla, Sən baxaraq, gülümsəyərək kənardan mənə Və olanların gerçəyinə... Gözləyirmişik, Mən səni, Sən mənim səni görməyimi İki addım sol tərəfimdə... ...Baharın son günlərindən biri Axşam gecəyə gedərkən... Gözəl görünürəmmiş, belə dedin, Dalarkən Tanrının Və sənin gələcəyinə... ...Və mən inandım bunun ancaq belə ola biləcəyinə...
|