Avanqrad.net Alik Nağıoğlunun hekayəsini təqdim edir.


-Biz növbəti rayonu aldıq!

***

 Deyəsən, bu ərazi onlar tərəf idi. Yol kənarında latın əlifbası ilə yazılan yer adları, yanmış maşınların nömrə nişanları və yad insan cəsədləri gözünə dəydikcə belə düşünməyə əsas verirdi. Meyitlər həddən ziyadə çox idi.
 Mü¬haribə başlayandan praktiki olaraq hər cür meyitlə rastlaşmışdı: fraqmentar, skelet, yanmış, asılmış, güllələnmiş, demək olar ki, hər cürəsi. Təəssüratı beləydi ki, döyüş şəraitində ürəkbulanmalar olmur. Adrenalin bu qavrayışı kəsir.
 “Döyüşdən sonra isə yalnız əgər meyitin yerində özünü hiss edəndə, içalat görəndə qusma halları yaranır. Cəsədin iyi qeyri-adidir, görünüşü tezliklə iyrəncləşir, üstü ağımtıl pərdəli, sarı-çəhrayı rəngli beyin də o cürdü. Amma bu iylərin ən mənfuru meyitin yanmış tüklərinin qoxusudur”. Hər iki tərəfdən belə hallara rast gəlirdi və adətən ən azı üç gündən sonra normal həyata qayıdırdı. Ancaq yuxusu pozulurdu, yata bilmirdi. “Təkcə uşaq cəsədlərinə öyrəşə bilmədim. Bu, adətən istənilən hərbçini cinləndirir, ruhunu oynadır”,- ürəyindən keçirdiklərini ucadan söylədi.
 Getdikcə ayrılan bədən hissələrindən kəskin iy vururdu. Ürəyi bulanmağa başladı. Burnunu əlləri ilə tutaraq sürətlə sərhədə tərəf istiqamət aldı.
 Avtomatlı kişi cəsədi, dəhşətdən gözləri açıq qalmış gənc, əsgi kuklasını sinəsinə sıxmış qızcığaz, döşündə südəmər körpəsi olan ana, dağılmış divara söykənən ayaqlarsız yetkin yaşlarında qız... Hamısı cansız idi.
 -Eyy, kimsə sağ qalan vaar?!
 Səsinə hay verən olmadı: tam sükut və ancaq cəsəd iyi. O, addımlarını bir az da yeyinlətdi. Cəhd etdi yadına salsın ki, necə oldu düşmən ərazisinə düşdü, ancaq xatırlaya bilmirdi. İstəyirdi heç olmasa vuruşduğu ölkənin sağ qalan bir adamı ilə rastlaşsın... Amma ətrafda yüzlərlə meyitdən başqa kimsə görünmürüdü... Olduqca dəhşətli mənzərə idi.
 Çox çəkmədi ardıcıl qusmağa başladı. Başı bədənindən ayrılmış bir qocanın şüşəyə dönmüş bulanıq gözləri sanki ondan soruşurdu ki: bütün bunlar nəyə görədir?
 Tələsik burdan uzaqlaşdı. Bir az getməmiş qarğa sürüsünü gördü, daraşıb ləzzətlə ölülərin bədən parçalarını yeyirdilər. Onu görəndə təəccüblə başlarını qaldırıb baxdılar, bu sayda cəsəd səltənətində canlının peyda olmasını yəqin ki, gözləmirdilər.
 Ürəyi yenidən ağzına gəldi. Bu səfər o həm qadın, həm də kişi içalatına görə qarnını boşaltdı.
 Nəhayət ki, hündür divara, şlaqbaum qırığına gəlib çatdı. O üzdə onun doğulduğu torpaq idi. Qaçaraq sərhəddi adladı, lakin orda da oxşar mənzərə vardı. Fərq təkcə doğma dildə yazılmış adlardaydı. Həmin eybəcər hala düşmüş meyitlər, həmin iyrənc iy. Bir də sükut. Dəhşətli, üzücü sükut.
 O, uşaqlıqdan səssizliyi sevməzdi. Evində həmişə həzin musiqi səslənmişdi, yaşadığı şəhər gecələr də səsli-küylü olurdu. Amma indi onun da xarabalıqları üzərində sakitlik hökm sürürdü.
 O, yenidən, bu səfər üç yaşlarında oğlan uşağının əlindən tutan qadın cəsədinin üzərinə qaytardı.
 ...Öldürücü sükutu at ayaqlarının tappıltısı pozdu. Bir an sonra qara plaşda, qara silindrdə atlı göründü. Yad adam onun bərabərinə çatanda atın başını güclə saxlayaraq, ağır çuvalı yerə atdı:
 -Al, bu, sənin mükafatındır! Hər öldürdüyün cana görə bir onluq qızıl: cəmi üç min iki yüz.
 -Hansı mükafat? Siz kimsiniz?
 -Mən-iblisəm, siz çox cəld tərpəndiniz, afərin. Qocaya, qadına, uşağa, qundaqdakına... heç kəsə rəhm etmədiniz. Hətta quşları, irili-xırdalı heyvanları dərbədər saldınız.
 -Amma mən körpələri, südəmərləri öldürməyə əmr verməmişdim!
 -Keçmiş olsun! Bütün etdiklərinə görə, bunu da tut,- balaca şüşə qabdakı qəhvəyi rəngli mayeni ona uzatdı.
 -Bu nədir belə?
 -Qızlarınızda sonsuzluq yaradacaq maddədir. Görüşərik!
 -Dayanın!!! Mən doğrudan körpələrin, südəmərlərin öl¬dürülməsinə əmr verməmişdim! Axı, niyə mənə  inanmır¬s¬ınız?!
 İblis atını mahmızlayaraq çapıb getmişdi.

***

...-Ayılın, cənab nazir!-gözlərini açanda həyəcanlanmış köməkçisini gördü.
 -Siz göstəriş vermişdiniz ki, əgər qarşı tərəf atəşi bərpa etsə, oyadım.
 -Həə, nə xəbər var?
 -On dəqiqə əvvəl onlar hospitalı vurdular. Odur ki,- köməkçi imzalamaq üçün hansısa sənədi ona uzatdı:
 -Qarşı tərəfin hücumu bərpa edəcəyi halda, siz bu sənədi imzalamalı idiniz.
 O, növbəti hücum barədə əmr yazılmış vərəqi əsəbiliklə alıb tikə-tikə etdi.
 -Məni təcili qarşı tərəflə calaşdırın!
 Köməki çıxandan sonra siqaret yandırdı, çalışdı ki, tezliklə qara plaşlı, silindrli yad adamın heç nə ifadə etməyən donuq qara gözlərini unutsun. Qoy onun nəsli kəsilsin, amma bu savaş...
 Telefon səsləndi. O, cəld dəstəyi qaldırdı:
 -Mən sülh təklif edirəm. Özü də qeyd-şərtsiz...

Avanqrad.net