Sarayburnunda, Atatürk heykəlinin dibində meyit... meyitin ovcunda antik pul... Amma nə bu meyit son qurban, nə də həmin antik pul son sikkədi... Yeddi qurban, yeddi hökmdar, yeddi sikkə, yeddi qədim yer... Bir də yeganə bir həqiqət – şəhərin sirli tarixi.
“Nevzat, Dəmir, bir də mən dənizdən şəhərə baxırdıq. Dəniz duman içindəydi... Qayığımız duman içindəydi. Sultanəhmədin minarələri, Ayasofyanın qübbəsi, Topqapı Sarayının qüllələri görünürdü. Elə bil heç yandırılmamış, dağılmamış, çirkləndirilməmişdi. Təbiət, mənzərəni çirkləndirən nə vardısa, ağappaq dumanla örtülmüşdü. Günəş doğmazdan əvvəl bir anlığa görünən xəyala oxşayırdı... Sehrli buluda oxşayırdı... Nağıl mənzərəsinə oxşayırdı... Yeni qurulmuş şəhərə oxşayırdı... Yeni başlanğıca oxşayırdı... Gənc, ümidlə dolu, gözəl idi...”
“Nevzat, Dəmir, bir də mən dənizdən şəhərə baxırdıq. Ölülərimizin sifətinə, onların gözlərindəki öz kədərimizə baxırdıq. Əlacsızlığımıza, ovuclarımızda böyüyən bədbəxtliyə, qanımızda artıb-çoxalan qorxaqlığa baxırdıq... Əlimizdən alınan həyata, günəşli günlərimizə, ümid dolu səhərlərə, əyləncəli bahar axşamlarına baxırdıq... Sönən xatirələrimizə, ölən xəyallarımıza, uçub-dağılan arzularımıza baxırdıq... Sönən xatirələrimizi, ölən xəyallarımızı, uçub-dağılan arzularımızı yüklənib yorğun yük gəmisi kimi bizdən uzaqlaşan şəhərimizə, şəhərimizlə birgə itirdiyimiz özümüzə baxırdıq...”
Bakı, Qanun Nəşriyyatı, 2014, 668 səh. 1000 tiraj
Türkcədən tərcümə: Nəriman Əbdülrəhmanlı
Redaktor: Əsgər Rəsulov
Nəşriyyat redaktoru: Rövşən Hacıbəyli
COVANNI BOKKAÇÇO - DEKAMERON
“Dekameron”un hekayəçiləri incə zövqlü, hazırcavab və ziyalı gənclərdir. Əsərdə Dioneo, Filostrato və Pamfilo adı ilə verilən üç oğlan Bokkaççonun gənclik dövründə yazmış olduğu əsərlərdə iştirak edən obrazlardır və həmin obrazlarda müəllif çox zaman öz ilk gənclik əhvali-ruhiyyəsini ifadə etmişdir. “Dekameron”da bu gənclərin təbiət və xasiyyətləri Bokkaççonun gənclik dövründəki əhvali-ruhiyyəsinin keçdiyi mərhələləri təmsil edir: Dioneo həssas və şən, Filostrato xəyalpərvər, Pamfilo isə ciddi və ağıllıdır. Gənclərin bu xarakteri onların hər birinin söylədiyi hekayədə də öz ifadəsini tapır.
Eyni vəziyyəti qızların obrazlarında da görürük. Bokkaçço onların hamısının həqiqətən Florensiya şəhərində adlı-sanlı ailələrdən çıxdığını və real adamlar olduğunu söyləyir. Lakin bəzi mülahizələrə görə Bokkaçço qızların həqiqi adlarını gizlətməyi üstün tutur və onlara başqa adlar verir. Hər halda maraqlı cəhət budur ki, təsvir olunan qızların xarakteri də Bokkaççonun ilk əsərlərində məhəbbət macəralarının iştirakçıları kimi qələmə alınmış qızların xarakterini xatırladır. Yeddi qızdan birinə bilavasitə Fyammetta adı verilməsi də təsadüfi deyildir; bu obraz Bokkaççonun gənclik məhəbbətinin simvolu, “Fyammetta” əsərinin də qəhrəmanıdır. Beləliklə, əsərdə iştirak edən hekayəçilərin müxtəlif xarakterli olması söylənən hekayələrə də rəngarənglik gətirir.
“Dekameron” əsərini Covanni Bokkaçço 1352-1354-cü illər arasında yazmışdır. Bu əsər İtaliyada bədii nəsrin əsasını qoymuşdur. O zamankı italyan həyatını geniş təsvir edən, dinə, mövhumata və tərki-dünya ideyalarını təbliğ edən kilsəyə öldürücü zərbə endirən “Dekameron” İntibah realizminin parlaq ifadəsini verən sənət abidələrindən biridir.
Bakı, Qanun Nəşriyyatı, 2014,716 səh. 1000 tiraj
Tərcümə edən: Beydulla Musayev
ELİF ŞAFAK - SİYAH SÜT Yeni nəşr olunmuş roman ilk gördüyü varlığın anası olduğunu güman eləyən ördək balasına oxşayır. Gedir, gedir, mütləq onu sevən bir oxucu tapır. Ona yaxınlaşır. Artıq hər şey yaxşıdır. Kefi yerindədir. Onu “doğan” yazıçını arayıb-axtarmağa ehtiyac duymur.
Kitabı sevə-sevə oxuyan oxucu da onu alıb həyatına daxil eləyir. Əsl ədəbiyyat oxucusu sevdiyi kitabı qoruyub saxlayır.
Romanların anaları yazıçılar yox, oxuculardır.
Elif Şafakın ilk avtobioqrafik əsəri olan “Qara süd” romanı analıq və yazıçılıq probleminin anatomiyasını heyrətamiz dəqiqliklə açır.
Bakı, Qanun Nəşriyyatı, 2014. 356 səh., 1000 tiraj
Türkcədən tərcümə: Nəriman Əbdülrəhmanlı
Redaktor: Əsgər Rəsulov
Nəşriyyat redaktoru: Ehtiram İlham