Dəhşət adamın üstünə gələndə başlanğıcda qara tüstüyə bürünür. Gecəylə gündüzün, gündüzlə  gecənin vaxt təhvil təslimindəki sübh vaxtının və şər qarışan vaxtın işığına bənzər bir ümüd işığı olur o qara tüstünün yerlə birləşdiyi hissədə. Və səni diz üstə çöküb həmən 30-40 sm-dən ibarət olan ümüd qapısından  “-Ana ana ana!” deyə qışqırdır o qara tüstü. Dəhşəti hiss edirsən o an.
      Qonşunun qapısını bərk-bərk döyüb dosta zəng eləmək isə sadəcə həmən dəhşətin üstünə aciz  bir qoşun toplamağdan başqa bir şey deyil. Fəqət dəhşətin qoşununun içindən əsirləri xilas etmək  üçün qoşun lazım deyil. Sadəcə o qara tüstüyə girmək, öskürmək, boğulmaq, istidə bişmək, cəhənnəm əzabıyla ruh olmaq həmin əsirlərə qoşulmaq, səhərin açılmğını gözləmək lazımdır ki gəlsinlər döyüş meydanından meyidləri yığsınlar, yusunlar, birinin əlini, birininsə gözünü birininsə ümumiyyətlə  nə əllərini  nə  gözlərini bağlaya bilməsinlər o cürdə kəfənləyib dəfn etsinlər! Dəhşət yəni!
      Bu işğalçı qoşunun cinahları onun mərkəzindən daha təhlükəlidir məsələn 4 tərəfdən 5-10  pəncərə şüşəsi qırıb o qara tüstünü dağıtmaq istəyi pişiyin əjdahaya cırmaq atması kimi bir şeydir. Dəhşət elə bir andır ki, o an əsas həyat mənbəyi olan su belə “ itgi yanğını”nı söndürmür istər qəlbində istərsədə dəhşətin ocağında!
      Nəhayət bir isladılmış şərfdən dəbilqə əvəzi istifadə etmək olar  ki, gedib o dəhşətin içində əsir  düşmüş əzizlərinin cansız cəsədlərini görməyəsən qayıdasan. Və simurq quşunun tükü əvəzi bir ümüd zəngi edəsən atadan xəbər tutub komək istəyəsən onuda bu dəhşətin içinə çəkəsən. Atanın özünü işıq sürətiylə sönmüş işığına çatdırması isə sadəcə təskinlikdir ki, sən tək deyilsən. Dəhşətin zəfərinə qarşı gəlmək mümkün deyil!
     Nəhayət sınıq pəncərələrin sayəsində alışan divan və döşəmənin yanmasının səsi, onu sondürmık istəyən yanğınsöndürənlərin səsi döyüşün bitdiyini bildirən davulların səsində “- Gəlib meyidlərinizi apara bilərsizdir”. Dəhşətin rəhmi özü qəbul etdirməkdir!
      Dəhşət adamın üstündə tam hakim olanda isə balanın əli dar məzarda 50 yaşlı ananın sol çiynində, atanın əli isə 20 yaşlı qızın sol çiynində qırmızı parcanın altında olur. Təkcə eşidilən isə çiyinlər silkələndikcə oxunan tərcüməsini bilmədiyin Quran ayələridir. Yəqin tərcüməsi belədir:  “-Allah, onların günahlarını əff et, yerlərini cənnət!”
      Dəhşəti anlatmaq özü bir dəhşətdir.