AXİRƏT
 
Bir səhər yuxudan durarsan, qardaş...
bilməzsən səhərdi, ya axşamçağı
Axar suların da, yolu dəyişib
Görərsən əriyib Himalay dağı
Yolların da sağı, solu dəyişib,
Suların altında qalıb qəbirlər
Sular da, qəbrinin üstündən axır
Ruhun da, göylərdən qəbrinə baxır.
Baxarsan, elə hey gözün axtarar
Amma görərsən ki, nə bir can qalıb
Nə bəla, nə xəta, nə də qan qalıb...
Sular da ovulub, əriyib hər şey
Nə səs, nə bir səda
Kiriyib hər şey...
Daşlar ağac olub, ağaclar da daş
Sən özün özündə batmısan, qardaş...
Nə nar ağacları, nə əncir, üzüm
Nə alma, nə püstə, nə badam qalıb.
Dünyanı su basıb
Dünya bir ada...
Bu kiçik adada tək Adəm qalıb.
Adanın köksündə sevgi çatları
 
Nə Həvva görünür, nə övladları...
 
 
TABUT
 
Alışdım tək daşımağa
Çiynimdə yük daşımağa
Yer yox bir tük daşımağa
Çiynimdə tabut gəzirəm.
 
 Dolaşıram dağı-daşı,
 Nə zər, nə yaqut gəzirəm
 Düyün-düyün yollarımı
 Aça-aça oxuyan bir
 kökdən düşmüş ud gəzirəm.
 
 Gəzirəm dörd bir tərəfi,
 Bilmirəm yolum haradı?
 Çəkir məni sirr tərəfi
 Ölümü gördüm, deyəsən...
 Görəsən olum haradı?..
 
Suyuna dodaq dəyməmiş
Köksünə ayaq dəyməmiş
Sinəsinə ox dəyməmiş
Gözdən uzaq yurd gəzirəm
Çiynimdə tabut gəzirəm.
 
Dörd yana meydan sulayan
Səsi ruhumu dalayan
“Axirət” deyib ulayan
yalqız qalmış qurd gəzirəm
Çiynimdə tabut gəzirəm.

 
Balalar göyçək doğulur
Gül doğulur balalar
Torpaqdan altun doğulur
Daşlardan yaqut doğulur
Nədənsə, şair doğulan
Çiynində tabut doğulur.
 
Çox göynətdi ürək məni
Dərdsiz ürəyə qurd düşər.
Silkələmə fələk, məni
Çiynimdəki tabut düşər.

/525/