Hekayə


Köhnə ev nazik bir divarla iki hissəyə bölünmüşdü və bir evdən gələn səslər digərində çox aydın eşidilirdi. Evin şimala baxan hissəsində Leonardlar ailəsi, cənuba baxan tərəfində isə Hargerlər yaşayırdılar.

Leonardlar ailəsi− ər, arvad və səkkiz yaşlı oğuldan ibarət idi, evə təzəcə köçmüşdülər. Valideynlər “müəyyən” filmə baxmağa gedəcəkləri üçün balaca Polun evdə tək qalıb-qalmaması məsələsini müzakirə edirdilər və onlar divarın nazik olduğunu bildikləri üçün sakit səslə danışırdılar. Onların Polu müəyyən filmlərə, müəyyən mağazalara aparmamaları, Polun müəyyən kitabları oxumasını, müəyyən televiziya verilişlərini izləməsini istəməmələri Polun marağına səbəb olan sirrlər dünyası idi.

“Mən tək qala bilərəm,” – Pol dedi. O, yaşına görə daha hündür, həm də arıq idi, onun məlahətli, yuxulu, işıldayan siması və şirinliyi ona anasından irsən keçmişdi. “Mənə nə ola bilər ki? Əla olacağam.”

Fasilə

Valideynləri getdikdən və Pol evdən yalnız qaldıqdan bir müddət sonra Hargerlərin mənzilində radio işə düşdü. Əvvəl səsi çox zəif idi, o qədər zəif idi ki, Pol diktorun dediklərini ayırd edə bilmirdi. Musiqi isə bayağı idi, həm də ürəyəyatımlı deyildi. Buna baxmayaraq, Pol divarın o biri üzündə bir-birilə dalaşan qadınla kişidən çox musiqini dinləməyə çalışırdı.

Dalaşan kişi ilə qadının səsləri getdikcə yüksəlir, radionun səsini batırırdı. Qadın qışqırmağa başlamışdı artıq! Kişi də nə isə pis, inanılmaz sözlər qışqırırdı. Amma birdən ikisinin də səsi kəsildi. Yalnız radio səslənirdi.

Birdən dava yenidən başlandı. Səslər daha da yüksəlir, dalaşanlar daha da qəddarlaşır və özlərini dəli kimi aparırdılar. Qadın qulaq batıracaq dərəcədə yüksək səslə bağırırdı.

Pol əsə-əsə durmuş, qorxudan qışqırmaq istıyirdi, lakin çaşqınlıq içində idi. Onları dayandırmalı idi.

Hansı yolla olursa-olsun onları dayandırmalı idi!

Pol qadının ayaqqabı dabanlarının döşəmədə tıqqıldamasını eşitdi. Radionun birdən-birə ən yüksək həddə qaldırılan səsi Pol barabanın içində imiş kimi hiss elədi.

“Və indi,” – radio çığırırdı, “Unutmayın ki, kiməsə sözünüz və ya təbrikiniz varsa, o zaman Milton 9-3000 zəng edin və qeydiyyatçı Semi soruşun.”

Musiqi bütün evi ağuşuna alaraq silkələdi.

Qonşunun qapısı çırpıldı və kimsə onu döyəcləməyə başladı. Birdən Polun ağlına onun tüklərini biz-biz edən sarsıdıcı bir fikir gəldi. O, birdən-birə dərk etdi ki, Pol onlara mane olmasa, qadınla kişi bir-birini öldürəcəklər.

Pol divarı yumruqlamağa başladı. “Cənab Harger, bəsdirin!” – o qışqırdı. “Xanım Harger, yetər artıq!”

Yenidən çırpılan qapı, bircə saniyəlik susan radio. Və təzədən bütün hər yeri bürüyən musiqi səsi.

Pol divarına söykənib qalmış, çarəsizlik içində əsirdi. “Cənab Harger! Xanım Harger! Xahiş edirəm!” Radio isə təkrar edirdi: “Nömrəni yadda saxlayın! Milton 9-3000.”

Darmadağın hala gəlmiş Pol telefona yaxınlaşdı və nömrəni yığdı.
“Bir ithaf edə bilərəmmi?” – Pol dedi, “Cənab Lemua K.Harger Xanım Hargerə belə bir ismarıc yollayır: Mən səni sevirəm, gəl barışaq və həyatımızı yenidən quraq.”

Çığıran qadının səsi radionun səs-küyünü susduracaq qədər yüksək idi.

Pol dəstəyi yerinə qoydu. Musiqi dayanan kimi Polun tükləri biz-biz oldu.

“Millət, məndən xahiş ediblər ki, bir ərlə arvadı barışdırım,” – Sem dedi. “Məncə, biz öz-özümüzü evliliklə bağlı aldatmamalıyıq. Bu, heç də bir çəllək bal deyil. Evlilik həyatında həm eniş, həm də yoxuş olur. Bəzən də cütlüklər vəziyyətdən çıxış yolunu tapa bilmirlər.”

Fasilə

Pol Semin şəxsiyyəti və müdrikliyindən çox təsirlənmişdi. Radionun səsinin bu qədər yüksək olması indi daha mənalı idi. Çünki Sem danışdıqca, elə bilirdin ki, o, Allahın sağ əlidir ki var! Sem elə qonşu evdəkilər kimi bir anlıq susdu. Möcüzə baş verirdi. “Və,” – Sem davam etdi, “siz gözəl insanlarla işləyə-işləyə mən bir şey öyrənmişəm: əgər cütlüklər qürur və təkəbbür hislərini azaltsalar, o zaman boşanmaların sayı da azalacaq.”

Pol Semlə birlikdə etdikləri gözəl addımı düşündükcə, daxilində sevinc təlatümü baş qaldırdı.

“İndi isə Cənab Hargerdən Xanım Lemua K.Hargerə belə bir ismarıc: Mən səni sevirəm, gəl barışaq və həyatımızı yenidən quraq.” Sem bunları deyib səsini kəsdi.

Qonşunun radiosu söndürüldü. Dünya sükuta qərq oldu.

Polun bütün varlığı bənövşəyi rəngli bir hissə boyandı. Uşaqlıq harasa uzaqlara çəkildi və o, sanki həyatın ucundan asılaraq özünü varlı, güclü və qiymətləndirilmiş kimi duydu. Qonşuda bir tərpəniş hiss olundu. Çox asta, güclə eşidilən ayaq səsləri.

“Deməli,” – qadın dedi, “arvadınla barışmaq istəyirsən? Nə olar ki... Mən onun yolunu kəsmərəm. Qoy, sənə sahib olsun.”

Bunun ardınca üç güllə səsi gəldi.

Pol çarpayısına tullandı və yorğanını başına çəkdi. Çarpayının isti və qaranlıq mağarasında Pol ağlamağa başladı, çünki o və Sem bir insanın ölümünə səbəb olmuşdular.

İngiliscədən tərcümə: Svetlana Turan

/kulis.az/