Qalib Şəfahət - İçimi sərdim küləyə
01.07.13
Gizlədə bilmədim özümü sənə
Harada oldumsa, gördün məni, Hər yanda əsən külək kimi yelləndirdin, yellənçəyimdə... Yerinə yetirəmmədim sözümü, Yalançı çıxdım sözümə. Qadın gözəlliyinə güvənir, Kişi gücünə ... Zəifliyə tuş gəlmədi bəxtin, Sən baş əymədin zəifliyinə. Dünyanın ən böyük yalançısı mən, Dünyanın ən böyük məni görəni sən. Sən məndən güclüsən, Sən məndən çox hündürdəsən, Hər yerdə görürsən məni. Mən isə heç yanda gizlədə bilmədim özümü. Su olub hopdum yerə, Qazıb çıxarırsan məni. Od olub söndüm, Yenidən alovlandırırsan məni. Bulud olub çəkilirəm göylərin bir küncünə, Kövrəldib yağdırirsan məni. Günəş oluram, Sonra çəkilirəm qaranlığa, Səhərə kimi gözləyirsən, Hər an addım-addım izləyirsən məni. Hər yanda, hər yerdə, Yanımda görürəm səni. Gizlədə bilmədim özümü sənə...
İçimi sərdim küləyə
Bu qış mənə sitəm olub, İçimi sərdim küləyə. Gözüm islanıb, nəm olub. İçimi sərdim küləyə.
Çıxarıb asdım bezini, Günəş qızdırsın üzünü, Toparladım mən özümü İçimi sərdim küləyə.
Başqa cür yoxdur yozumu, Çəkdim içimin nazını. Külək aparsın tozunu, İçimi sərdim küləyə.
Qoy gözümün qəmi getsin, Qoy dərdimin dəmi getsin, Qoy içimin nəmi getsin, İçimi sərdim küləyə.
Bu dərd əlimdə soyuyub
Hənirti yox nəfəsimdə Bu dərd əlimdə soyuyub. Əynimdə kirli görünür, Görən bu dərdi kim yuyub?
Çovğun-qarda ürək donur, Hər əsəndə külək dolur. Bu dərd məni fağır sanır Oyub ürəyimi oyub.
Ta yada salmayır məni, Vecinə almayır məni, Yanımda qalmayır mənim Daha bu dərd məndən doyub.
Axıb göz yaşımnan gedib, Çəkilib qaşımdan gedib, Əkilib başımdan gedib Məni yenə düzdə qoyub.
Bir misra qədərdi bizim eşqimiz Tək bircə misralıqdı bizim eşqimiz, Sonu şeir olmayan misra qədər… Amma tez əzbərləmək olar, Tez itirmək qədər… Bir misra içində çabalayırıq, Hələlik yol tapmırıq Nəğmə kimi oxunmağa, Yada ki, şeir olmağa. Bircə misra boydadı boyumuz, Bircə misrada boğuluruq biz. Bircə misra Qazamatdan betərdi bizə. Darlıq edir ikimizə… Sahib ola bilmirik, Bir misralıq eşqimizə. Nə əlimizi aça bilirik, Nə də ayağımızı ata bilirik. Dönmüşük sükuta… Bir misra qədər dillərdə qalmaq olarmı?.. Sonsuz olan şeir qədər… Onu da kimsə ağızından salıb itirər, Ya qəh-qəh çəkib güləndə, Ya da bir qurtum su içəndə. Su kimi aydın olsun ömrümüz… Əlvida.. Tələsək… Bu misranın axırı gələnə qədər. Hələ bu misraya qoymayaq nöqtə, Bəlkə axırı gələr… Dərdimiz oxunur, Bir misra qədər.
|
