“Ölü mətn” adlı əsər post sufi janrına aid ilk romandır.

Toplum itki verə-verə yox olmaqdansa, romanın sonunda var olur və bütün ideoloji eqrodağlardan keçə-keçə nifrət etməyi deyil, əksinə, sevməyi öyrənir. Müəllifin bu romanda zamana və dünyaya təklif etdiyi xilas ideyası – Sufi sevgisidir. Zaman-zaman müxtəlif səbəblərdən öldürülən, romanın qəhrəmanı bütün mətn boyu yenidən ancaq sevgi ilə doğulur. Sevgisiz yaşanan hər bir hadisə roman da ölümlə bitir. Vaxt içində səyahət edən bir ziyalının ruhi böhran vəziyyətində özünü və dövrünü təftiş edir.