Axırı ki, xarabalığın taxtaları arasından gün işığı içəri düşdü. Hələ gözlərini açmayan naməlum adama məlum oldu ki, səhərdir. Bakının səhəri hər gün buradan açılırdı, çünki bura şəhərin ən qaranlıq yeri idi. Bu bütün dünyada belədir. Hava ən qaranlıq yerdən işıqlanmağa başlayır və təbiət qanunları insan qanunlarına təslim olur.

Bakıda isə həyat birdən-birə canlanırdı. Şəhərin sükutu birdən pozulur, bütün küçələr birdən adamlar və maşınlarla dolur, birdən də boşalırdı. Elə bil hamını axırıncı dəqiqədə yuxudan oyadıb işə qovublar. Adamlar hər səhər çox tərbiyəsizcəsinə harasa tələsirlər.

Naməlum adam çoxdan bu səs-küyə öyrəşmişdi. Gecələdiyi xarabalığın yaxınlığından gələn səslər daha onu narahat etmirdi. Ona görə də həmişəki kimi yatmağına davam etdi. Bayırdakı səslər isə get-gedə daha da güclənirdi. Dəqiq bilinirdi ki, çöldə böyük bir texnika haranısa sökür. Amma xarabalıqda yaşayanlara bunun aidiyyəti yox idi. Heç kim onlara heç nə deməmişdi. Ayaq səsləri get-gedə lap yaxınlaşır, çaşdırıcı şəkildə ora-bura dönüb uzaqlaşırdı. Yarı yuxulu, yarı ayıq naməlum adama elə gəlirdi ki, dar küçələrlə harasa gedir və kimlərsə onu təqib edir. Elə bu vaxt bədənini silkələyən təpik onu yuxudan ayıltdı:

-Yerin çox rahatdı deyəsən? Dur! Çatmışıq! – Naməlum adam gözlərini açıb başının üstündə dayanan qırmızı üzlü, yekəqarın, bığlı pəzəvəngə baxdı – Buranı sökürük! – bığlı həyasız ciddiliklə sözünə davam etdi – Belə şeylər çox görmüşük. Təzə variantlar fikirləşin. Durmasan daşların altında qalıb cəhənnəmə gedəcəksən – xarabalığın deşikləri arasından ekskavatorun quyruğu göründü. Qonşu evlərdən gələn qışqırıq səsləri də texnikanı dayandıra bilmirdi. Nəhayət ki, naməlum adamın dodaqları tərpəndi. Bığlının qəzəbli baxışlarına balaca bir təbəssümlə cavab verdi:

-Sən peşimansan?

Bığlının gözləri bərəldi:

-Əəə bunun başı xarabdı deyəsən. Çıxardın atın bayıra – yan otaqdakı mülki geyimlilər qaça-qaça gəldilər:

-Rəis, bölməyə?

-Ə nə bölmə? Evin yiyəsidir e? Atın bayıra getsin.

-Bir dəqiqə - mülki geyimlilərdən biri diqqətlə naməlum adama baxdı – Rəis, deyəsən mən bunu haradasa görmüşəm. Evin yiyəsi zad deyil. Keçən dəfə də sökdüyümüz evdə uzanıb yatmışdı.

Bığlı daha da qəzəbləndi – Bölməyə!

Naməlum adamın qolundan tutub sürüyə-sürüyə vahiməli səslər çıxardan qonşuların arasından keçirib polis maşınına tulladılar. Başı özlərinə qarışan həyət adamları heç kimə fikir vermirdilər. Ancaq uşaqlar kənarda dayanıb təəccüblə baş verənlərə baxırdılar. Naməlum adam eyni gülərüz ifadəsi ilə qışqır-bağır salanlara baxmaqda idi.

~~~~~

“Bu sökülən evlərin yerində gözəl parklar salınacaq, yeni binalar tikiləcək, şəhərimiz gözəlləşəcək. İnsanlar burada istirahət edəcəklər, daha yaxşı evlərdə yaşayacaqlar. Əmin olun, hər şey vətəndaşlarımızın daha yaxşı yaşaması üçündür. Bundan sonra da...”

Mayor televizorun səsini azaltdı:

-Görürsən? Adam olun da. Yaşayın. Bu qədər iş görürlər bizim üçün.Vallah bundan yaxşısını görməyəcəksiz. A kişi, on beş il qabaq hər məhəllədə bir-iki maşın ancaq olardı. İndi maşın əlindən tərpənmək olmur e. Sonra da deyirsiz ki, camaat acından ölür. Bəlkə düz demirəm? - Naməlum adam başını tərpətməklə razılaşdı - Biri elə sən. On il qabaq harada yaşayırdın?

-Xarabalarda – Naməlum adam başını qaldırmadan cavab verdi.

-Bəs indi?

-Yenə xarabalarda

-Hmmm... Deməli işin-gücün yoxdur. Kimlərlə oturub-durursan?

-Mən tərki-dünya olmuşam yoldaş mayor. 

Mayor bir neçə saniyə ara verib siqaret yandırdı – Tərki-dünya olanlar gedib dağlarda, meşələrdə yaşayar. Bu səs-küyün ortasında nə tərki-dünyadan danışırsan?

-Bu da mənim inancımdı. Bakının bütün sökülən evlərində axırıncı mən yatıram.

Mayor təmkinini pozmadı:

-Baxıram, yaxşı oğlana oxşayırsan. Mədənisən, tərbiyəlisən. Yəqin ki, universitet də oxumusan. Gəl bir-birimizi başa düşək. Bakı birinci dəfə sökülmür ki... 30 il qabaq da söküldü, 50 il qabaq da söküldü, lap 100 il qabaq da təzələndi. Elə bilirsən onda hamı öz xoşuna evindən çıxdı? Narazılar həmişə olub da. Amma bu şeylər unudulub gedir. Onların heç biri tarixdə qalmayıb. Bunlar gəlib gedəcəy eee a kişi. Dünyanın bütün möcüzəli abidələri qulların hesabına tikilib. Amma indi bundan danışan var? Kim gedib soruşur ki, Çin Səddini tikənlərə nə qədər maaş veriblər. Kimin evini əlindən alıb oranı tikiblər. Hamı gedib abidələrə baxır, şəklini çəkir, tarixini öyrənir. Bunlar boş şeylərdir. Get başıvı sal aşağı, yaşa da. Niyə həyatıvı məhv eləyirsən?

Naməlum adam nəhayət ki, başını qaldırıb gülümsədi - Sən peşimansan?

Mayorun mülayim üzü birdən ciddiləşdi. Masasının altındakı düyməni basan kimi iki çavuş və bir leytenant otağa girib hərbi salam verdi. Naməlum adamı otaqdan çıxartdılar.

-Rəis, içəriyə? – Leytenant soruşdu.

-Yox... Dəlixanaya!