Dostum məşhur jurnalistdir, arvadı yaxın qohumudur, hal-əhval tutdum, dedi ki, əri onu atıb gedib, başqa qadınla yaşayır. Aqşinin “özümdən dərdli adamlar görəndə xəcalət çəkirəm” misrasının yeri məlum, xəcalət çəkdim! Təsəlli verməyə söz tapmadım. Qadın da səhvə yol vermişdi, xəyanətə görə ərindən vaz keçmişdi. Nənəm belə hallarda deyərdi: “Bala, bala, belə xoruzum xoruz olsun, noolar, qoy özgə çəpərlərində də banlasın!” Elə ona görə də nənəm babamla əlli il bir damın altında qayğısız, mehriban yaşayıb səkkiz uşaq böyütmüşdü. Uzunömürlü ailələrin bir sirri də burdadır.

Dostumu yoldan çıxaran qızları yaxşı tanıyıram. Perspektivli, şöhrətin astanasında olan kişilərə yaxınlaşırlar. Özlərini ailə dağıtmaq istəməyən ürəyi yuxa və intellektli qadın kimi təqdim edirlər, gözləyirlər kişinin arvadı düşdüyü durumdan bezib evdən getsin, çox vaxt istəklərinə çatırlar, iki-üç uşağı atasız qoyurlar. Bu qızlar ola bilsin, pul-para ovçusu deyillər, bunu da elə adamın gözünə soxurlar özlərini müdafiə eləyəndə. Amma bu qızlar şöhrətin peşindədilər, şöhrətli yazıçılar, aktyorlar, sənət adamları, jurnalistlər, vəkillər üçün pusquda dayanıblar. Azərbaycanda insanlar hər şeyi-təhsili, evlənməyi, boşanmağı dəbə çevirdiyi kimi intellekti də dəbə çeviriblər, burunlarının ucundan uzağı görməyən bu qadınlara necə intellektli demək olar, onu da anlamıram.

Kinoşünaslığı bitirirdim, Fəxrəddin Manafovun yaradıcılığından yazmaq istəyirdim diplom işimi. Fəxrəddin Manafova həmişə pərəstiş eləmişəm, aktyor kimi onunla mən ancaq Fuad Poladovu müqayisə edə bilərəm. İşi kafedradan aldım, sevincimdən uçurdum, aktyorun nömrəsini diplom rəhbərimdən götürüb bir axşam evinə zəng etdim. Aktyor biləndə ki, dördüncü kursdayam, pərəstişkarıyam və ondan diplom işi yazmaq istəyirəm. Elə tərzdə etiraz etdi ki, mən başa düşdüm aktyor gənc qızların əlindən o qədər çəkib , “təki xətadan uzaq olum” deyə onlardan yan gəzir, məni, sadəcə başından elədi.

Niyyətim ciddi idi, ortaya yaxşı iş qoymaq istəyirdim, üstəlik gül kimi sevgilim vardı... Məcbur oldum uzaqdan-uzağa danimarkalı rejissor Lars fon Trierin yaradıcılığından yazmağa... Bu ürəyim istəyən iş olmadı, hamı kimi yazdım, internetdən külli-miqdarda material çıxarmışdım, tapa bildiyim filmlərinə baxmışdım, vəssalam... Adam mənə canlı lazım idi, diri balıq kimi.

Mən sevgi nədir bilirəm, onu da dəqiq bilirəm ki, sevgi şüurlu və idarəolunan hissdir. Belə olmasaydı, niyə bütün qızlar, oğlanlar öz ağıllarınca hamıdan gözəl, hamıdan ağıllı bildikləri insanları sevgili olaraq seçirlər? /teleqraf.com/