Ünvanıma sərt ittifamlar səsləndiyindən, cavab haqqımdan istifadə edərək, bu müsahibə ilə bağlı bir neçə məsələyə aydınlıq gətirmək istəyirəm. Burdan başlayaq ki, Yazıçılar Birliyinin hər il hansı gənc yazarlara təqaüd verilməli olduğunu Birliyin gənclər üzrə katibliyi müəyyən edir və bu məsələ rəhbərlik qarşısında çox güman ki, müzakirə olunur. Şübhəsiz, istedadsız olsaydım, öz ömrünü mətbuata həsr edən və ədəbiyyat aləmində nəyin yaxşı, nəyin pis olduğunu Günel Mövluddan daha yaxşı bilən Rəşad Məcid altı il əvvəl mənim adımın təqaüd siyahısına salınmasını tövsiyə etməzdi. Mən istedadsız olsaydım, Birliyin İdarə Heyətinin üzvü və Günelin də yaxşı tanıdığı Səlim Babullaoğlu bu haqsızlıqla barışmaz, gənc yazıçı kimi adımın təqaüd siyahısında olmasına mütləq etiraz edərdi. Halbuki, yüzlərlə günelmöludlar, qanturalılar Rəşad Məcidin qələmi altından keçib gələnlərdir. Halbuki, yüzlərlə günelmövludlar, qanturalılar Səlim Babullaoğlunun məsləhəti ilə ədəbiyyatda adımlayanlardır. Rəşad Məcid, necə deyərlər, ovçu quşu gözündən tanıdığı kimi, gənc yazarı da qələmindən tanıyır. Əvvəla, bu uzunmüddətli təqaüd deyil, yazıçıların sosial rifahını yaxşılaşdırmaq üçün nəzərdə tutulan birillik “yardımdır” və Prezidentin müvafiq sərəncamı əsasında siyahı hər il yenilənir. Gənclərə 200, nisbətən yaşlı yazıçılara 300 manat həcmində müəyyən edilib. Mənim adım təqaüd siyahısında 2008-ci ildə olub. Toplam, bir il ərzində hər ay 200 manat olmaqla, bir ildə cəmi 2400 manat pul almışam. Onu da o zaman evində kirayə qaldığım erməni Sonya xalaya kirayə pulu vermişəm. Mənim bir ildə aldığımı mən bir günlüyə Günel Mövluda bağışlayaram, əgər bu məbləğlə o nəyisə dəyişə bilərsə...  2400 manatla Günel Mövlud harasını dəyişəcək ki? Mən Günelin “təqaüd” dediyini altı il bundan əvvəl almışam. İndi almıram. Söhbətin üstündən altı il keçib. Bu mövzu o zaman elə Qan Turalı tərəfindən bir dəfə “Azadlıq” qəzetində səslənmişdi. Altı il sonra opponenti Günel Mövludun çeynənmiş mövzuya bu şəkildə qayıtması, məncə nə ədəbi ictimaiyyətə, nə də onun özünə heç nə vermir. Altı il bundan əvvəlki söhbətə qayıtmaq, elə Günel Mövludun köhnə fikirli olmasılna dəlalət edir. Odur ki, Günel özünü yormasın. Rəşad Məcidin elə Qan Turalıya verdiyi müsahibələrindən birində Yazıçılar Birliyinin büdcə xərcləri ilə bağlı oxşar fikri var, veriblər, mən də almışam, əcəb eləmişəm. Verən əli geri qaytarmayacaqdım ki... Qoy, Günel Mövlud bacarırsa, söhbətini etdiyi sərəncama əsasən 2008-ci ildə və ondan sonra bu günə qədər təqaüd alan digər gənc yazıçıları tanısın. Əgər mənim kimi istedadlısını tapacaqsa, mən qələmi yerə qoyaram. Faiq Hüseynbəyli 2004-cü ildə, 20 yaşında Yazıçılar Birliyinə üzv qəbul olunanda, nə Ədalət Əsgəroğlunun kürəkəni idi, nə də təqaüd haqqında belə bir sərəncam var idi. İndi mən nə edim ki, Günel Mövlud Yazıçılar Birliyinin üzvü deyil və bu təqaüddən yararlana bilmir? Günel Mövludun Ədalət Əsgəroğlu problemi varsa, getsin problemini onunla həll eləsin. Qayınatamın Ədalət Əsgəroğlu, atamın Bilal Alarlı olmağı narazı tərəflərin əlində bayrağa çevrilib. Şair oğluyam, şair kürəkəniyəm deyə yaradıcılıqla məşğul olmamalıyam? 2007-ci ildən verilən təqaüdü Ədalət Əsgəroğlunun qudası, atam Bilal Alarlı hələ də ala bilməyib. Onun “Nöqtələr” ədəbi qrupunda birləşmiş 12 AYB üzvünün heç biri bu təqaüddən yararlanmayıb. Bilal Alarlı heç ədəbi mükafatlara da can atmır. Ədəbiyyatda Bilal Alarlının hansı yeri tutduğunu Günel Mövlud yaxşı bilir. Hətta ən yaxın həmkarları onun “Çağdaş Azərbaycan repressiya ədəbiyyatı” kitabını oxuyanda titrətməyə düşür və müəllifin cəsarəti qarşısında baş əyir. Bilal Alarlı üçün iqtidar və müxalifət ədəbiyyatı mövcud olmayıb, o, həqiqi ədəbi nümunələri təqdir edib, həqiqi ədəbiyyatı yaradanları müdafiə edib.  Bilal Alarlı öz əqidəsinə görə əqidəsizlərə deyil, əqidəsi olanlara nümunədir. Günel Mövludun isə əqidə dərsinə ehtiyacı böyükdür.