Oğlan, əlindəki tablonu qoca kişiyə verdi.
"Yəni bu tablonu özün çəkibsən?!" deyib, qaşlarını çataraq oğlana baxdı qoca kişi.
Oğlan, "bəli, ustad. Necədir?!" deyib qocanın üzünə gülümsədi.
"Gözəl bir əsərdir. Ancaq bir şey var!"
"Nədir, ustad?!"
"Necə deyim...bu...bu mənim əsərlərimə bənzəyir!"
"Necə yəni?!"
"Bax, bu yamaq-yamaq çəkdiyin qızı mən öz rəsimlərimdə yaratmışam."
"Axı, mən heç sizin əsərlərinizi indiyəcən görməmişdim ki! Elə bu gün işliyinizdə gördüm."
"Bəyəm olar ki, görməyəsən?!"
"Mən heç rəssamlıq kursuna getməmişəm ki. Rəsim çəkməyi elə o yan bu yandan öyrənmişəm."
"Yalan deyirsən!"
"Yox, inanın, yalanım yox. Bu bənzəmə təsadüf üzündəndir."
"Nə təsadüfü?! Bu qədər də təsadüf ola bilər?!"
"Öz canım üçün! Düz deyirəm."
"Boş yerə and içmə!"
"Boş yerə deyil, ürəkdən and içirəm."
"İnanmıram. Hələ bunu de görək, mənim işliyimdə sənin nə işin var?!"
"Bilirsiniz, bu tablo mənim ilk ciddi işimdir."
"Yaxşı..."
"Yoldaşlarımdan biri bunu gördü, bəyəndi. Sonra məni tablo satan qardaşı ilə tanış edti."
"Uhum..."
"Qardaşı mənə dedi ki, tablonu bir ustad rəssama göstər. Sizin ünvanınızı verdi mənə."
"Onda allah vurub başından, öz ayağınla gəlib tora düşübsən!"
"N...nə toru?!"
"Oğru qayıdıb oğurluq yerinə! Hah...hah...hah!"
"Nə oğrusu?!"
"Tablo oğrusu! Düşüncə oğrusu! Sənət oğrusu!"
"Böhtan atmayın mənə, günahımı yumayın, Ustad Pikasso!"
"Nə böhtanı, nə günahı?!"
"M...mən..."
"Ömür boyu zəhmət çəkmişəm, özümə bir tərz çıxartmışam, sonra sənin kimi oğrular gəlib mənim fikrimi çalırlar!"
"Yox, heç də elə deyil! Bu mənim öz əməyimin nəticəsidir."
"Hələ, o çəkdiyin qız mənim sevgililərimdən birinə bənzəyir. Hətta sevgilimi də oğurlamaq istəyibsən!"
"Nə qara günə qaldıq e...! Nə sevgilisi?! Bu rəsimdəki qızı öz sevgilimə bənzətmək istəmişəm."
"Onda mənim sevgilimdə də gözün varmış!"
"Bu nə sözdür, ustad?! O qızı mən sevirdim, ancaq ona çata bilmədim, neçə il bundan qabaq ayrı bir oğlanla evləndi. Öz şəhərimizdən idi."
"Yalan danışma! Mən səndən şikayət edəcəyəm, səni məhkəməyə çəkəcəyəm!”
"Əcəb işə qaldıq a! Bilirsiniz nədir?! Mən kökündən rəssamlıqdan, bu tablodan vaz keçirəm! Qoyun çıxım gedim!"
"Hara gedirsən, zəng vuracağam polisə, gəlib hər nəyi qeydə alsın, sonra gedə bilərsən."
"Yox, qoyun gedim..."
Oğlan birdən yerindən atıldı. Gözlərini bir az ovuşdurdu. O yan bu yana baxdı. Ustad Pikasso'dan xəbər yox idi.
"Yaxşı ki, yuxuydu!” deyib, dərindən nəfəs aldı.
Duvardakı tabloya baxdı, yuxuda gördüyü tabloydu. Yataqdan qalxıb tabloya yaxınlaşdı. Rəsimdəki qız gülümsəyirdi. O da gülümsədi.