Ana, bu məktubu ən birinci sən oxu,
Sonra hamı oxusun,
Qardaşım ölüm sözünü,
Atam “salamı” oxusun.
Sevgilim də qışqırmasın
Cilovlasın özünü.
Sizə bir məktubluq sözüm var axı –
Bağışlayın, ölmüşəm,
Amma yenə son məktubda gəlmişəm
Səngərlərin içindən sətirlərin içinə.
Vaxtım azdı getməliyəm, sonuncu sözüm – heç nə.
Torpaq məni gözləyir, qurban olum, saxlama
Arxamca su atmağını istəmirəm, ağlama.
Ata, anamdan muğayat ol,
Qardaşımdan arxayınam evi dolandıracaq,
Rahat ol.
Mənim sağ olduğumu hər gün inandıracaq.
Təkcə xahişim budur, yaddaşını itirmə,
Anamın əllərinə yorğunluğu gətirmə.
Qardaşım, atam sənə əmanətdi
Hər küçəyə çıxanda siqaret axtarmasın,
Azı 60 yaşı var
Bu yaşında “siqaret var” sormasın.
Zəhmətini unutma,
Bizim üçün özül atan, mənzil tikən adamdı,
Bilirsən də, atamız
Əməliyyatdan bir gün sonra siqaret çəkən adamdı.
Bir də özün xoşbəxt ol,
Bu məktubdan sonra işə gedirsən, yaxşı yol.
Sevgilim, məktubdakı güllə bizi ayırdı,
Onu özündən ayırma,
Sağ gözümə dəydi öldüm
Onu gözündən ayırma.

Qadın var ki,
Sevmədiyi kişinin yatağında can çəkir
Uşağının atasızlıq dərdi olmasın deyə,
Hər yastığa baş qoyanda yatmır ölməsin deyə,
Amma ölür, baxışları gözləri də qan çəkir.
Qadın var ki,
Qapı bilməz nə üçündü, evə gələn olmasa.
Pəncərədən çölə baxmır, onu özgə tanımır,
Mətbəxdəki qab-qacaqdan ayrı güzgü tanımır,
Saçlarının olduğunu unudar, əl vurmasa.
Qadın var ki,
Sevə-sevə evləndiyi adam xəyanət edir,
Ürəyinə sözü keçmir unudur, bağışlayır,
Və elə bir barışıqdan sonra nələr başlayır
Ruhu bədəndən küsüb, sağollaşmadan gedir.
Qadın var ki,
Ətrafına qarşı bütün hisslərini itirir –
Ayrıldığı adamı ilim-ilim axtarır,
Ayağına yaraşan bir cüt ölüm axtarır,
İlk girdiyi mağazada tapır, bəxti gətirir.
Qadın var ki,
Qayğıya ac, sözə toxdu
Qadın var ki,
Bir də görürsən yoxdu.

Əşşi, ölüm nədir ki?
Əvvəl-axır boğazından keçməsə də udacaqsan,
Uddum.
Səhər tezdən ad gününü atan təbrik edəndə
Ən birinci sevdiyin qadını unudacaqsan,
“Unutdum”.
Yenə birin sevəcəksən, bitir ki?
Əllərinin içindəki adamın əlindən tutacaqsan,
Tutdum.
Sonra o da gedəndə
Evdən ölüm adıyla çıxıb qayıdacaqsan,
Qayıtdım.
Şair, bu yazdığım ağrılar
Yeməyin son tikəsidi,
Doysaq belə yeməliyik,
İstəmirik, deməyimiz
Ən azından ölüm təhlükəsidi.
Cümlə kimi əzbərləyib deməliyik –
Sevgidi.
Nöqtə vergülünəcən,
Ürəyindən dilinəcən
Eynidi.