- Sənin metamarfoz hesab etdiyin prosesin, modifikasiya olduğu düşüncəsindəyəm. Çünki müəllimlik də ciddi yaradıcılıq tələb edir; ən azından mənimçün beləydi. Nəşriyyat rəsmi fəaliyyətinə 2009-cu ilin 23 oktyabrında başlasa da, bundan əvvəl də bir neçə fəndən əlavə dərs vəsaitlərimiz nəşr olunmuşdu. Rəsmi dövlət qeydiyyatından keçib nəşriyyat kimi fəaliyyətə başlamağımız üçün münbit şərait, tutarlı səbəblər var idi. Çünki o zaman əlavə dərs vəsaitlərimiz çox məşhur idi. Mən pedaqoji fəaliyyətdən yorulduğumçün nəşriyyat sahəsində çalışmağa başladım. Lakin düşünməmişdim ki, bu daha ağır, məşəqqətli, çətin işdi.

- Uzun, upuzun bir yol düşünək və biz hələ o yolun əvvəlindəyik – belə qəbul edirəm. Perspektivlərdən danışıb qanımızı qaratlmağa dəyməz. Buna baxmayaraq, istənilən halda qalıcı, cəmiyyət üçün faydalı, üstəlik sevdiyimiz işlə məşğul olduğumuzdan dolayı ürəyim sakitdir.  Naşirliklə bağlı sadəcə onu deyə bilərəm ki, çox çətindir, lakin bu işdə çalışdığım, bu işi seçdiyim üçün peşman deyiləm.

- Doğrusu ilk illərdə, ələlxüsus tərcümə ədəbiyyatını nəşr eləməyə başladığımız dönəmdə xeyli tənqid olunurduq. Dərs vəsaitlərimizsə bizi həmişə qorumaqla məşğul idi. Yəni, nəşr etdiyimiz dərsliklərlə bağlı ciddi problem yaşamamışıq.  Sonralar redaksiyamıza gələn iradları, təndiqləri, lap elə tərifləri bir yerə toplayıb zaman-zaman təhlil etməklə işimizi dolğunlaşdırmağa, özümüzü doğrultmağa çalışdıq. Məncə alındı.

- Hamısı təsisçimiz Şəmil Sadiqin işləridir. Doğrudur, mən də kitab hədiyyə etməkdə çox səxavətliyəm. Lakin son dövrlərdə bu vərdişimdən qurtulmağa çalışıram. Bəlkə bir az qəribə görünə bilər, amma kitab şokolad qutusu deyil ki, onu yeri gəldi, gəlmədi hədiyyə edəsən. Məncə buna bir o qədər də gərək yoxdu. Bəli, nəşriyyat olaraq biz bu işi ənənəyə çevirmişik, təkcə onillik yubileyimizlə bağlı yox, ümumiyyətlə fəaliyyət göstərdiyimiz müddətdə minlərlə kitab hədiyyələrimiz olub. Və bu hədiyyələrin bir qismi sosial aksiyalar üçün ayrılıb.

- Rəqabətin, ümumiyyətlə bu ismin feilə çevrilməsiyçün tələb olunan sizin buyurduğunuz “mühit”in konturları sezilmir, nə yalan deyim, mən müşahidə etməmişəm. Çünki yoxdur. Fərqliliyimizi isə daha yaxşı olar ki, oxucularımız söyləsinlər.

- “Rəqib”in yazılması 2015-in martından başlayıb. Və üstündən dörd il yarım ötməsinə baxmayaraq, hələ də tamamlaya bilməmişəm. Amma zərərli vərdişlərimdən yaxamı qurtarıb yeni təqvim ilindən başlayaraq yalnız detektiv janrda, əvvəlki məhsuldarlıqla yazmağa başlamağı planlaşdırıram. Digər kitablarımdan isə imtina etməyə hazırlaşıram. Davam etməyimçün qarşımdakı əsas əngəl budur.

- Bunu nəşriyyatın mətbəxini, pərdəarxasını bildiyinçün deyirəm, mən illərlə qeyri-peşəkarlarla böyük işlər görməyə çalışmışam. Çox axsadığım, çox yorulduğum, usandığım günlər olub, lakin həvəsdən düşməmişəm, öyrətməyə, bildiklərimi paylaşmağa çalışmışam. Yeri gələndə dizaynerin, korrektorun da işini özüm görmüşəm. Nəticələr isə göz qabağındadır. Birmənalı, qəti şəkildə və əminliklə deyirəm, heç kimi küsdürməmişəm, əksinə məni çox incidiblər.

- Təəssüf ki, kitab kifayət qədər bahadır. Bunun bir çox səbəbləri var, lakin əsas səbəbləri kağızın yerli istehsalının olmaması, çap qəliblərinin xaricdən gətirilməsi, əlavə dəyər vergisi, gömrük xərcləri, hələ də yetərli anadilli oxucu kontingetinin olmamasıdır. Nəşri proqnozlaşdırılan kitabların bir qismi özünü doğrultmur, iflasa uğrayır. Böyük zəhmətlər hesabına başa gəlmiş bu nəşrlərin belə acı taleyi işin ən məyusedici qismidir. Amma dediyim kimi, bizim kitabımızda “yorulmaq”, “ruhdan düşmək”, “geri çəkilmək” kəlmələri yoxdur, olmayacaq. Yeni silsilələrimiz, nəşr planlarımız əlbəttə var. “İlk Kitab”, “Aforizmlər”, uşaqlar üçün “Məlikməmməd” silsilələri yeni təsis olunub.

Azərbaycan oxuusundan qismən razıyam, qismən deyiləm. Bu çıxış yolları, konkret həll mexanizmlərinin təklifi ilə yekunlaşan, zaman-zaman əlavə, dəyişikliklər ediləcək uzun-uzun müzakirələr tələb edir. Çağdaş Azərbaycan oxucusu bəlaya düçar olub, elə naşirləri də. Xoşbəxtlikdən müalicə olunandır. Və ümidlərimiz böyükdür.