Avanqard.net yazıçı Səxavət Sahilin “Məşuqənin qısqanclığı” hekayəsini təqdim edir.
 
Hekayə janrına əlavə
 
Zaman o zaman idi ki, Məzmur müəllimi uzun-uzadı yalvar-yaxardan, xahiş-minnətdən sonra “Gətir-götür” jurnalına baş redaktor təyin eləmişdilər. Düzü, bir az hörmətsiz olmuşdu, amma yenə də qəbuluydu, çünki dərdi-azarı baş redaktor olmaq idi.
 
İşə başlayan kimi xeyli vaxtı gözaltı elədiyi, həm də özünə simsar saydığı madmazel Naranı özünə müavin təyin etdi. Bu təyinatla Məzmur müəllim dosta-düşmənə göstərmək istəyirdi ki, heç kimdən əksik deyil, yeri gəlsə kefindən də qalmır. Soruşanda deyirdi ki, yaxın adamdı, qohum adamdı, inandığım adamdı. Bir dəfə necə olmuşdusa, ya çaşıb demişdi, ya da şeşələnmişdi, hansısa məclisdə dilinə gətirmişdi ki, bəs Nara saxladığımdı.
 
Nara da nə Nara, bir sözünü iki eləmək olmazdı. Jurnalın düzən-biçiminə, yönünə-yönətiminə təsir edirdi. Baş redaktorun işi-gücü başda oturub irfandan, haqdan-ədalətdən danışmaq idi. Nara xanım gələr-gəlməz jurnalın işinə müdaxilə eləyib, nəzarəti əlinə alımşdı. Kimi istəsəydi çap eləyirdi, kimi istəməsəydi çap eləmirdi.
 
Məzmur müəllim nurani görkəm alıb, mərifət və ədalət donuna bürünmüşdü. Özünü elə aparırdı elə bil, Hammurapi qanunlarını təzəcənə yazıb, Roma hüququndan mühazirə deyir. Hökümlü-sökümlü Nara xanımsa öz işindəydi, saman altdan su yeridib, jurnalın ətrafına dərin “kanal” çəkmişdi. Xüsusən də xanım yazarlar orada ələnib ələkdən keçirlir, seçilib çap olunurdu. Məsələ heç də istedad deyildi, sadəcə xanımların yarı-yaraşığı nəzərə alınırdı. Nara xanım Məzmur müəllimdən xanımlar sarıdan ehtiyat eləyirdi. İstəmirdi ki, baş redaktora hansısa qadın yaxın olsun, yoxsa mövqeyi əldən gedərdi. Buna görə də gecə-gündüz düşünüb, xanımları jurnalın redaksiyasından müəyyən məsafədə saxlamaq üçün yollar arayırdı.
 
Məzmur müəllib xaraktercə zəif olmasa da, özünü elə qələmə verirdi. Amma bu oyunbazlıq Nara xanım üçün keçərili deyildi. Müəllim özünü məzlum ifadə etməsinə rəğmən məşuqəsinin yanında cınqırını çıxarmırdı, xarakterini göstərə bilmirdi. Nara onu əl quzusuna çevirmişdi, bircə boğazında zınqırovu çatmırdı.
 
Beləcənə günlərini keçirirdilər, hökümlü məşuq və məzlum aşiqin üzdəki müdir-müavin münsibəti, gizlində isə aşiq-məşuqluğu Kürün yaydakı lal axarı kimi davam edirdi.
 
Gün o gün idi ki, həngamə qopdu, qopdu, nə qopdu. Əslində həngamə deyildi, dənzidəkı fırtına gəmini necə aşırırsa, bu da elə oldu. Sanki coşmuş Kür köpüklənə-köpüklənə Xəzərə tökülürdü. Gəmiçi Məzmur müəllim isə boğula-boğula əl-qol atan kapitana bənzəyirdi. O məşum hal-qəziyyə belə baş vermişdi. Burlaxatunun nəslindən olan, gözəl göyçək, nərmənazik, incə bellli Nurlaxatunu “Gətir-götür” jurnalında işə götürmüşdülər. Götürmüşdülər deyəndə, Dədə Qorqudun nəslindən olan, hörmətli-izzətli adam sayılan Nəvə Qorqud xahiş eləmişdi, baş redaktor da naəlac qalıb razılıq vermişdi. Belə baxanda ürəyindən deyildi. Yadına özünün təyin olunduğu vaxt düşdü, bir az diksinən kimi oldu.
 
Məzmur müəllim daha çox ərköyün müavini Nara xanımdan ehtiyat eləyirdi, onun xasiyyətinə bələdiydi. Razılıq verdiyinə görə özünü günahkar sayırdı. Bilmirdi necə eləsin ki, günahı üstündən necə atsın. Qabaqdan gəlmişlik eləmək üçün Naraya zəng elədi:
 
- Alo, Nara salam, necəsən, nə var, nə yox?
 
- Sağ ol, Məzmurçik, sən necəsən?
 
- Bərilərə gələcəksən?
 
- Yox, nədir ki?
 
- Heç, elə belə, bir iş varıydı. Eybi yox, qalsın, sonra deyərəm.
 
- Nə məsələdi?
 
- Bilirsən, Nara, bir məsələ var...
 
- Nə məsələdi o elə?
 
- Elə bir şey deyil, sonra söhbət eləyərik.
 
- Məzmur, məni əsəbləşdirmə, de görüm nədir o?
 
- Nara qurban olum, əsəbləşmə, istəmirəm narahat olasan.
 
- Məzmuuurr ora gəlsəm pis olacaq!!!
 
- Yox, yox gəlmə, elə bir şey deyil, əzizim, sakit ol indi deyəcəm.
 
- Yaxşı, de görüm nə olub?
 
- Elə  bir şey olmayıb e, bir nəfər var onu xahiş ediblər, yox deyə bilmədim. İndi deyəcəm, əsəbləşmə, papa canı keçə bilmədim.
 
- Nə, kimi, hara? Düz-əmməli de görüm, kimi xahiş eləyiblər axı?
 
- Nurlaxatunu xahiş eləyiblər, işə görə, keçə bilmədim, üzüm gəlmədi. Bilirəm ondan zəhlən gedir, sən canın əsəbləşmə, nolar.
 
- Aaa, bu nə deməkdi, mənsiz necə götürübsən e, gözün düşüb ona, gəlirəm indi gözünü yerindən çıxardam. Mən heç onu çap eləməyə layiq bilmirəm, indi gəlib yuxarı başa çıxacaq?
 
- Yox e, elə deyil, bilirsən, qurban olub hirslənmə, yenə sən deyən olacaq, papa canı üzüm gəlmədi, elə adam dedi ki…
 
- Məzmur, bilirsən ki, ondan zəhləm gedir, bezdarnının biridir, onu gətirib içimizə soxursan, inanmıram tapşırıq ola, özün istəyibsən, bilirəm xoşun gəlir ondan.
 
- Yox, yox elə deyil, canım üçün elə deyil, üzüm gəlmədi, ele adam dedi ki, heç nə deyə bilmədim. Sən canı bir söz demə, qoy bir müddət işləsin, sonra baxarıq. İnandırım səni heç onun üzünü görməmişəm.
 
- Onda gəlməsin ora, yazıların ver, pulun-maaşın ver qoy getsin, gəlməsin, onu sənin yanında görməyim ha, yoxsa özündən küs.
 
- Elə helə olacaq, Nara hirslənmə, sən necə desən elə olacaq. Alo, Nara, aloo, aloo…
 
Vay-vay gəlir bura yəqin, qoxuram e, papa canı qorxuram, Nara didəcək məni, üzü döndü vəssalam. Qoy bir də zəng eləyim, əsəbləşdi yaman, heç bilmirəm nə deyim.
 
- Alo, aloo, Nara, əsəbləşmə e, sən necə desən, aloo, aloooo….
 
Ardı var…