Şeirlə tanışlığımı anama borcluyam. Uşaq yaşlarımda ilk dəfə Mikayıl Müşfiqin şeirlərini anamın dilindən əzbərləmişəm. İlk tanıdığım şair də, sevdiyim şair də Mikayıl Müşfiq olub. O gün olmazdı ki, anam mətbəxdə Müşfiqin şeirlərini oxumasın. O, həm də şəkillərdə gördüyüm ən yaraşıqlı şairiydi. Ağlım kəsəndən bəri istəmişəm ki, kaş onun da yaraşıqdan əsər-əlamət olmayan, beli bükülmüş, saçı tökülmüş, üzü qırışmış şəkilləri olaydı…

“Sağlığında qiymət verin insanlara” - Cabir Novruzun dillər əzbəri bu misrasını tez-tez xatırlamamaq mümkün deyil. Nə əmr kimi əmr, nə xahiş kimi xahiş olan bu ifadə ətrafında son günlər daha çox düşünməyə başlamışam. Səbəbsə bu il Səlim Babullaoğlunun böyük ədəbiyyat fədailyi və əvəzsiz zəhmətiylə işıq üzü görmüş Mikayıl Müşfiqin seçmə əsərlərindən ibarət kitabını vərəqləməyimdi. 

Kitab, ömrü kəm, ilhamı gur şairimizi bütün cizgiləriylə ifadə edir. Təsəvvür edirsinizmi, Mikayıl Müşfiqin adını belə eşitməyən, kimliyini belə tanımayan hər bir azərbaycanlının bu kitabı oxumağı kifayətdir ki onunla yaxından tanış olsun. Bu doğurdan da çox ciddi bir işdir. Çox sevindirici haldır ki, Mikayıl Müşfiq özü kimi zamanında layiqli qiymətini almayan, ziyasıyla, istedadıyla, düşüncə yüküylə daha yaxşı mövqelərə aid olan vicdanlı bir şair tərəfindən öz layiqli qiymətini ala bilib.

 Bu gün cibində istedadölçən gəzdirdiyini sanan, Səlim Babullaoğluna dil uzadan  yeniyetmə “dahi”lər qiymət verməyə nə qədər geciksələr də şübhəsizdir ki, illər ötəcək, Səlim Babullaoğlunun özü kimi biri və ya biriləri meydana çıxacaq və onu unudulmağa qoymayacaqdır. Bu ilahinin ədalətidir.

Bu ilin əvvəllərində Türkiyəni lərzəyə gətirən dramatik bir film çəkildi. “Kelebeğin Rüyası” adlanan Yılmaz Erdoğan filmi bu günə qədərkilərə bənzəmədi. Film ikinci dünya müharibəsi ərəfəsində Zonguldak şəhərində yaşayan, mədəndə işləyərək ağır həyat tərzi keçirən, nəhayət vərəmə yoluxan iki şairdən – Rüştü Onur və Müzaffer Tayyip Usludan bəhs edir. Bu iki şairin əsas qayəsi can, mal hayında olan insanlara şeiri anlada bilmək idi. Onlar vaxtında anlaşılmadılar ancaq təxminən yetmiş il sonra Yılmaz Ərdoğanın vəfadarlığı sayəsində sübut elədilər ki  əsl sənət, əsl sənətkar ölməzliyə məhkumdur. Filmin bəyaz pərdədə görünməsiylə kitab dükanlarının rəflərində  hər iki şairin ən ön sıralarda yerlərini tapmağı bir oldu. 

Bizə düşən Səlim Babullaoğlu, Yılmaz Ərdoğan kimi qədirşünas şəxsiyyətlərə ürəkdolusu təşəkkür etmək və onları ayaqda alqışlamaqdı. 

       

Bu gün mən anama Səlim Babullaoğlunun və Yılmaz Ərdoğanın şeirlərini oxuyuram…