İradə Aytel – Şeirlər
19.06.13
Ölüm gözümdən düşəcək
Bax, indi bayaqdan bəri arxamca sürünən bu bahalı maşına əyləşəcəm! Qapının boyuna əyılən kimi Qamətim gözümnən düşəcək! Sonra bahalı maşının varlı sahibi ilə tanış olacam. O qədər yalanlar uyduracam ki, (anam xəstədi, ərim məni atıb....) Həqəqətim gözümnən düşəcək. Sonra varacağız bahalı bir otelə... Ayaqlarımı üst-üstə aşıracam, Varlı “dostuma” qoşulub, Dolu şərab butulkalarını boşaltdıqca Deyəcəm, Güləcəm, Sevinəcəm! Lap həddimi aşacam. Onun kobud əlləri əvvəl saçlarıma toxunacaq, Darağa belə qısqandığım tellərim, Gözümnən düşəcək. İylənən, qoxuyan nəfəsi Yanaqlarıma, Boğazıma dəydikcə üzüm-gözüm, varlı kişinin varsız bədəninə dəyən əllərim, sevgi üçün çat-çat olan dodaqlarım... gözümdən düşəcək. Sonra... Başını gözlərə dik tutan sinəm, Sevgi ləzzəti damağından getməyən vücudum Gözümnən düşəcək. Sonra... Ayaqlarım Bahalı maşının Varlı sahibinin sol çiyninı bir az da əyəcək, Qışqıracam, İnləyəcəm, Hayqıracam, Sonra... Bahalı maşının Varlı sahibinin bahalı siqaretini yandırıb Eynən onun kimi çəkəcəm. Ciyərlərim (elə özüm kimi) İlk gördüyünü ağuşuna alacaq. Ayılacam və... Özüm gözümnən düşəcəm. Ah.. nə gözəl. Uraaaaaaaaaaaaaaaa!!! Ölüm gözümnən düşəcək!
Göyərmədi...
(Musa Yaqub məni bağışlasın....)
Bu dünyanın qara daşı göyərmədi, Musa Yaqub! Qara daşda qara gözlər xumar oldu. Göy yeridi, Yer əridi, Qara daşa qara saçlar sığal çəkdi, Qara daşda Qara daş da qucaqlandı, Günahlandı, Savablandı... Qara daşda bəyaz yallar Yırğalandı, Qorğalandı, Göyər(mə)di! Qara daşda iki nəfəs dolaş düşdü Asta-asta, Hövlnak-hövlnak... Bu dünyanın qara daşı Qaralandı Dağdan, Daşdan, Çaydan, Aydan... Bu dünyanın qara daşı göyərmədi, Musa Yaqub!
Iki nöqtə, bir mötərizə
İki nöqtə, bir mötərizə - Mən, İki nöqtə, bir mötərizə - Sən! Ən əvvəl bu yumruca Sən və Mənə Ayaq uyduracam, Əl uyduracam, Ürək uyduracam… Sonra monitorun qapısını evimə açacam. (Nöqtələri açmadan.) Mötərizə dodağımı, Yumruca bədənimi Mötərizə dodağınla dadacaqsan. Mötərizələr gah açılacaq, Gah yumulacaq... Saçlarım sinəmə dağılacaq, Sinəm əllərinə dağılacaq... Yumruca bədənimdə Yumruca sinəm ağrıyacaq, Qışqıracam! Mötərizə dodaqlarımızı qoşalaşdıracaqsan. (Gizlənmişik sanacağız.) Susmayacam! Bağıracam! Elə bağıracam ki, Həyasız-həyasız məni qoynuna alıb Qoynumda mışıl-mışıl uyuyan Gecəni oyandıranacan. Elə bağıracam ki, İllərdir tənhalığımı sevib də qoruyan, Bəxtim! Səni oyandıranacan! - Bextim! Bextim! - Hay caaaaaaaaaan!!!! Bütün bunlar ürəyinə elə yatacaq ki, İki nöqtə, bir mötərizə - Sən, İki nöqtə, bir mötərizə - Mənim Ürəyimin üstündə yatmağa çalışacaqsan. - Dayan! Yıxılacaqsan! Axı biz iki nöqtə, bir mötərizəyik. Bax, birazdan ikimiz də Yatmağa hazırlaşan Bilgisayarın gözlərində Ö-lə-cə-yiiiiiiiik!......
***
Bu sənsən! İlıq nəfəsi yanaqlarımda gəzən, Hərarətli əlləriylə saçlarıma sığal çəkən, İpisti dodaqları sevgidən qaysaqlamış dodaqlarmda alışan, yanan, Qadın bədəninin gözəlliyini məftuluqla seyr edən, Söylə ki, mənimsən” pıçıltılarıyla bütə toxunurmuş kimi o gözəlliyə toxunan, Sevən, Sevilən, Qısqanan! Birazdan sən xəyalların, Sənin səninsə özgəsinin olacaq! Ancaq...
Sən mənim alım yazım
Sənnən xəbər gözlədim, Kipriyə qaş düşəndə. Quru-quru alışdım Araya yaş düşəndə.
Oxunnan çıxıb yayım, Oxuma! Yatıb toyum! Ətaydı buta payım, Yuxuma daş düşəndə.
Bu nə tale, nə yazı, A baharım, ayazım? Sən mənim alın yazım Alnıma qış düşəndə!
Qara qız
Bəxtinə rəngin düşdü, A bəxtəvər olanım! Hanı baharın, qışdı? Dərdi gövhər olanım! Bu yaz səninki deyil, Bu qız dünənki deyil, Çək yazını dara qız, Qara qız, ay qara qız!
Hanı şirin nağılın, Hanı balın, noğulun? Tələ qurdu yığvalın, Düşdün tara, tora, qız, Qara qız, ay qara qız!
Gəlinlik libasını Gözüyolda saçların Geyindikcə öyün, qız, Üzündəki naxışlar Xınasıdı dərdinin Bəzəyinə söyün, qız. Şana götür əlinə, Göynək bağla belinə, “Telini yan dara, qız!” Qara qız, ay qara qız!
Oldun
Elə yaddın, elə uzaq, Yaxın oldun... yaxın oldun. Həsrətinlə ilmələnən Qorxum oldun... qorxum oldun.
Ha gizlətsəm ürəyimdə, Səni gəzdim hər deyimdə. Od qaladın kürəyimdə Ahım oldun... ahım oldun!
Yurdsuz nəfəs, cansız bədən, Nə sən varsan, nədə ki mən... Yuvasınnan çıxıb gedən, Ruhum oldun... ruhum oldun!
Dərdim, yiğiş gedək
A köksümdə döyünənim, Mərdim, mərdim, yığış gedək. Səni səni sevməyənə Verdim… verdim, yığış gedək.
Gül açmadı yenə bu yaz, Ümid düşdü çənə bu yaz… Qara saçım, səni bəyaz Hördüm… hördüm, yığış gedək.
Nədən saldın mənə meyil, Di içimdə söyül, döyül. Bu dünya bizimki deyil, Dərdim, dərdim, yığış gedək!
Gedirəm (səni yasaqlarda sevdim...)
Sirrimiydin... Sirriniydim... Sirrə bürünüb gedirəm. Aç qəlbini, hamıya aç! Son kəz görünüb... Gedirəm!
Can verdikcə can yasağa, Qürub çökdü gözdə ağa, Sən olmuşdum, mən olmağa Sənnən arınıb gedirəm...
Elə susdum... eşitmədin, Elə yandım... qış ötmədi. Məni bu dərd üşütmədi, Səndə qorunub gedirəm...
|
