Qeysər Əminpurun şeirləri
29.05.13
Fars şairi (1959-2007)
Ariz Tarverdiyevin tərcüməsində
“Qaf”
və “Q” eşqin sonuncu hərfi. Mənim kiçik adımın başlandığı yer!
Stansiyanın səfəri
Qatar gedir, Sən gedirsən Bütün stansiya gedir.
Və mən necə də sadəlövhəm. İllər boyu sənin intizarınla bu getmiş qatarın kənarında dayanmışam, həmçinin, getmiş stansiyanın pillələrinə söykənmişəm.
Sən bacararsanmı?
Mən illər uzunu öldüm bir dəm yaşamaq üçün.
Bəs sən necə bir zərrə, bir misqal mənim kimi ölməyi de, bacararsanmı?
Ov
Balıqçı yemlərini dənizə tökdü. Sevincək qayıtdı. Bom-boş torun arasında ölüm çabalayırdı. təkcə.
Yazılmamış şeir
Yox! Eşqlə daha işim yoxdu! Mən heç nəyi, mən heç kimi daha bu zəmanədə sevməyəcəyəm.
Sanki bu ruzigarın gözü yoxdu məni və səni bir gün xoşbəxt və kədərsiz görməyə.
Çünki hər şeyi və hər kəsi daha çox sevsən əgər, hətta bir siqareti hətta zəhrimarı belə səndən əsirgəyər...
Mən bütün vücudum ilə Özümü ölülüyə vurmuşam. Rüzigarın daha mənlə işi olmasın deyə. Bu təzə şeiri də yazılmamış sayıram... Ruzigar qoxu almasın deyə.
Dedim ki, eşqlə işim yoxdu mənim!
Dünya aşiqlərinin yaşıdı (3)
...Amma Bizim möcüzəmiz elə bu idi: Biz eşqi məktəbə apardıq. Qısa dəhliz boyunca, o kiçik kitabxanada əmanət götürdüyümüz o kitabı -işarələr kitabını- birlikdə bir neçə saniyə oxuyaq deyə.
*** Biz səssizcə mütaliə edirdik. Amma kitabı vərəqləyən zaman, təkcə, hərdən bir-birimizə bir nəzər... Qəfil “hisss!” barmaqları hər tərəfdən bizə tuşlanırdı. Elə bil, gözlərimizin səs-küyü kitabxanada sükuta riayət eləməmişdi.
Qaçılmaz ahəng
-Bəs nə üçün şeirlərinin ahəngi belə tutqun, kədərli rəngi belə acıdır?
-Quzu beləcə aram, başını önə əymiş öz ayaqları ilə qaçılmaz təqdirin sallaqxanasına yaxınlaşarkən boynundakı zınqırovun, ah, necə ahəngi var? Qürub
Bütün cəngəllik Günəşin cənazəsinə namaz qılır. Amma, ağaclardan -küləklərin inancına rəğmən- bu camaat namazında heç biri səcdəyə getməyəcək torpaq üzərinə.
Ağappaq sətirlər
Sözbəsöz sətirbəsətir Səhifə-səhifə fəsil-fəsil Mənim saçlarım ağarır Sətir-sətir Dəftərimin səhifələri də qara rəng alır.
Bütün hövsələn ilə bəyaz saçlarımı dənə-dənə tək-tək saymaq istədin Mehriban əllərin yolun baçlanğıcında yorular, dedim. Özünə başqa bir yol seç,
Vərəqlə dəftərimi! Nöqtə-nöqtə sözbəsöz sətir-sətir şeirlərimi. Hesabla, tükbətük saçlarımın dənləri tək.
Sabah yenidən...
Növbə intizar növbə imza nömrə yenə də imza.
Sabah yenidən növbə intizar imza nömrə
Ey kaş, külək... Kaş ki, külək bütün bu kar-kağızı sovurardı!
Kaş külək... ya da, bir zərrə etimad...
Ölüm Biz səni bütün ömrümüz boyunca anlamırıq, amma, Sən qəflətən hamını anlayırsan!
Heyrət Gedişinlə bütün ağızlar qalıb açıq... Sanki deyirdilər: Qaç, aradan çıx!
Böyük arzu Nə o qədər böyüyəm kiçik sayam özümü, Nə o qədər kiçiyəm özümü böyük ...
“Orta”lıqdan qaçmaq böyük arzudur? Məbada günü Sən olmayınca Nə varlarımız Gərəyincədir Nə də “gərək”lərimiz... Həmişəki tək sözümün sonunu və son sözümü qəhərlə yeyirəm. Bir ömürdü cılız təbəssümlərimi ürəyimdə yığıb saxlayıram: Məbada gününə qalsın deyə! Amma təqvim səfələrində “Məbada günü” deyə bir gün yoxdur O gün, hər nə də olsa, Dünənə bənzər bir gün Sabaha bənzər bir gün Lap bu günlərimizə tay bir gündür Lakin kim nə bilir? Bəlkə, Bu gün də məbada günüdür!
*** Sən olmayınca Nə varlarımız Gərəyincədir Nə “gərək”lərimiz... Sənsiz hər gün Məbada günüdür!
Sükut fürsəti
Qalx, bu ürəyin qanıyla abdəst alaq, niyət edək Bu nəğmənin sularında birgə çimək, təmizlənək.
Ömür qısa, səssizliyin fürsəti çoxdur hələ ki, Acıdır sükutun dadı, gəl, bir azca söhbət edək.
|
