Başını oturacağın söykənəcəyinə dayayırsan. Heç nə düşünmürsən. O qədər rahat, o qədər xoşbəxtsən ki... Bu barədə yanındakına - səndə bu harmoniyanı yaratmağa nail olan adama deyə bilmirsən. Alınmır, ya demək istəmirsən, ya qorxursan, xoşbəxtliyinin onu qorxudacağından qorxursan. Hə, hissləri dilə gətirmək qarşındakı adamda müəyyən məsuliyyət yaradır. Məsələn, kimisə sevirsən, o da bunu hiss edir, istəyəndə zəng edirsən, görüşə çağırırsan, heç bir problem yaranmır. Elə ki münasibətini bildirdin... vəssalam, nə arxayınlıqla zəng vura bilirsən, nə görüşə çağıra... elə o da...

Hə, bunları düşünüb susursan. Nə fərqi, səni xoşbəxt eləyən nədi - sevgi, anlaşma, ya ehtiras. Heç bir fərqi yoxdu, biz çox zaman hisslərimizə ad axtarmaqla məşğuluq. Hər şeyi də elə bu qəlizləşdirir...

Ona görə də susursan. Bilirsən ki, bususqunluq çox davam etməyəcək. Özünü tanıyırsan axı. Bu hissi də tanıyırsan...

Amma hələ susursan. Məsələn, gözlərini yumub öz halından heç kəsin xəbər tutumasını istəmirsən. Bərk-bərk gizləyirsən hissini. Onun baxışlarını hiss edirsən - mehriban, yumşaq, isti... Bayırda yağış yağır. Onun şüşədə açdığı izi hiss edirsən, görmürsən - gözlərin yumuludu axı... Bu zaman o dözmür, soruşur:

- Yuxun gəlir?

- Hə, - deyirsən. Gülümsəyirsən. Təşəkkür eləmək istəyirsən. Eləmirsən. Eqoistlik imkan vermir. Bütün ömrün boyu bu oturacaqda oturmaq istəyirsən. Amma vaxtdır, getməlisiz, sizi gözləyirlər...

Başqaları... Şahidlər... Sizin münasibətləriniz barədə heç nə bilməyən adamlar... Onlara başa salmaq istəyirsən ki, mən xoşbəxtəm, heç vaxt belə xoşbəxt olmamısan...

Qapını açır, çıxırsan. Nağıl başa çatır. İndi nağılına şübhələr, tərəddüdlər, qorxular gələcək. İndi nağılın dayanacaq. İndi...
"Getməyək" deyə bilmirsən. Onsuz da getmək lazımdı, nə fərqi hara...

Bütün ömrünü yağışa baxmaqla keçirə bilməzsən. Həm də ona görə ki, yağış həmişə yağmır...

Sonra... nə sonra e... sonra oturub bunları yazırsan... Yazırsan ki, o yağışlı günü bir də yaşayasan... Heç olmasa, xatirində... Heç olmasa, indi təşəkkür eləmək üçün... Gecikmiş təşəkkür... Gecikmiş adam... Gecikmiş sən... Gecikmiş yazı...

Deyə bilmirsən ki, elə həmin gün səni qorxudan nə idi... Deyə bilmirsən... O da bilmir... Hərçənd bilir... Yəqin ki, bilir...

Avanqard.net