Ramiz Rövşənin "Kentavr” adlı şeirinə nəzirə


Siz məni uzaqdan sevdiniz xanım...
Uzaqlıq uşaqlıq kimi bir şeydir.
Bir dondurma görüb qaynamaq kimi,
Bir kibrit odundan qorxmaq kimidir.

Siz məni uzaqdan sevdiniz, xanım...
Uzaqdan başıma and içirsiniz.
Mənim bədənimdən bixəbər qadın,
Quyruğum var hələ, görməmisiniz...

Quyruqlu kişini sevmək olarmı?
Hələ cod və kirli yalım var mənim
Düzü, at kimiyəm, kentavram mən,
Baxın, dabanımda nalım var mənim.

Bəlkə siz nalıma maraq edirsiz,
Axı nal səadət rəmzi sayılır...
Xanım, inciməyin, yanılırsınız...
O mıxların yeri hələ sızlayır...

Deyirlər, at alan dişinə baxsın,
Tökülüb dişlərim, bağışlayın siz...
Belim də əyilib yükündən xalqın,
Taleyin işinə qarışmayın siz...

Nə edək, park ilə dolu ölkədə
Mənə otlamağa bir yer tapılmır.
Nə edək, kişiylə dolu ölkədə,
Sizinçün döyüşən əsgər tapılmır...

Siz yenə yaxşısız, inanın, xanım...
Hələ həyatınız irəlidədir...
Dünyaya adamlar böyüdəcəksiz...
Bizimsə ilxımız qırılıb bir-bir.

Bəxtimiz bu imiş, nə etmək olar?
Nə atam, nə adam, yersiz biriyəm.
Hərdən istəyirəm edəm intihar,
Və atam qayadan özümü bir dəm.

Bəs onda günahkar kim olar görən?
Sonuncu kentavrı itirər bəşər...
Çalışın, yaxından sevin, ay xanım!..
Qohumdan, qonşudan yetirər bəşər...

Siz məni uzaqdan sevdiniz axı...
Uzaqlıq uşaqlıq kimi bir şeydir...
Uşağın sevgisi qibtəylə doğar,
Amma böyüyəndə dəyişəcəkdir.

03.06.2014