tərk etmək və ya tərk edilməklə hər şey bitir – düşünür insan. hələ xatirələr də var axı. qorxursan; bir gün xatirələrdən də silinərsən, yəni unudularsan. unudularsan upuzun. unudulmaq – bir növ yaddaşlarda, düşüncələrdə yoxsan artıq. amma kiminsə səni unutması yox olmaq deyil hələ. hardasa yaşayırsan, başqa xatirələrə hopmusan ən azı. heç o adamın da – səni tərk edən, unudanın və ya tərk etdiyinin də içindən qovulmamısan. hardasa, şüurunun hansısa parçasında varsan, gizlənmisən. oyana bilər bir gün o hissə, onda oyanarsan sən də, yada düşərsən yəni.

səni unutdum və ya sən məni unutdun nə olsun. axı nə sən məndən, nə də mən səndən qırağdayam. heç nə itmir, sadəcə hopur gizlənir hardasa. bir zaman olduğun yerlərdə iz axtararsan, bəzən heç nə dəyməz gözünə. axı az əvvəl sən bu məkanı doldurmuşdun ölçülərinlə. bəs necə oldu, hara çəkildi o ölçülərin cızdığı təsvirlər?  

gör yağış necə hopur torpağa, gör necə əriyir qar. sonra təzədən qayıdır səmaya. ya da təzədən dönür üzü aşağı, dönür  torpaq olmağa. 

unudularsan upuzun. yəni vaxt gedər vaxt sən unudulunca. hoparsan, çökərsən, əriyib qarışarsan yaddaşa. qırağa atılmazsan amma. odur ki,indi bizi sevənlər, sevgiylə xatırlayanlar unuda da bilərlər nə zamansa. amma eybi yox. xatirələr su kimidir; axar üzü aşağı. axar hopmağa, çökməyə və əriməyə. oyandısa od kimi qalxar, elə hey qalxar yuxarı, qalxar üzü səmaya.

 hələ bu məmləkət. yaşadığın, yaşadığım bu şəhər. nə qədər adamı, nə qədər hadisəni yaddan çıxarıb bivəfa. indi qaynayır-daşır. bəzən bir-birinə yol vermir avtomobillər. bəzən də bir-birini yola vermir adamlar. kimi sevir, kimi sevmir,kimi xoşxasiyyət, kimi qəzəbli.

amma inan; hər an anlamasa da məqam gəlir hamı qorxur unudulmaqdan. 

amma qorxma, unudulsan da ən azı kiminsə içindəsən. upuzun unudulmaq var, upuzun. təki qırılmasın zəncir; sən, mən, o və sairə. sən + mən + o + hamı = sonsuzluq – o sonsuzluğa bürünüb vahid; bölünməz, paylanar. paylansa daazalmaz, tamlığını itirməz.

 bilirsən hardan başlayır sonsuzluq? – sən, mən, o və hamının dayandığı nöqtədən. harda dayansaq mən, sən, o və hamı  sonsuzluq başlayar ordan. sonu olmasa da bitər hardasa. bilirsən harda bitər? – sən, mən, o və hamının hopduğu, çokdüyü, əridiyi nöqtədə. yəni elə səndə, məndə, onda və hamıda.

               ... – 07.06.2013