1992-ci il gülüş günü olan aprelin 1-də (deyəsən, Anton Çexovla eyni gündə) Gürcüstanın Qardabani rayonunun Muğanlı kəndində anadan olmuşam.
Markes deyirdi ki, mən sehrbaz olacağımı zənn edirdim, yazıçı oldum.
Özüm də bilmədən yazı yazmağa başladım.
İlk dəfə “Ulduz” jurnalında çap olunsam da, bu heç kimin vecinə olmadı.
“Proloq” qəzetində çap olunan “Mən necə Polat Alemdar oldum?” hekayəsi isə məni əməlli-başlı ədəbi mühitdə tanıtdı.
Hətta gənc şair Aqşin Yenisey müsahibələrindən birində “Ayxan ədəbiyyatımızın son beşiyidir” dedi və mənim qoltuğuma qarpız verdi.
O gündən özümü lazımlı adam hesab etdim.
“Qulliverin səyahəti” romanındakı Nəhənglər ölkəsinin ən balacası olmaqla fəxr hissi keçirirdim və həmin obraz kimi yerimi heç kimə vermək istəmirdim.
Ardıcıllıqla yazılar yazıb ədəbiyyat portallarında dərc olunduqdan sonra müsabiqələrə qatıldım.

“Proloq” qəzetində çap olunmuş hekayələrimə görə “Mahmud Qaşqari” adına fondun diplomuna, II Nəsimi Milli Ədəbiyyat Müsabiqəsinin “Hekayə” nominasiyasında, bir də Mədəniyyət Nazirliyinin təşkil etdiyi “Yeni adlar” layihəsində II yerə sahib oldum. Ancaq bu mükafatların nəyə yaradığını indinin özündə belə anlamaqda çətinlik çəkirəm. Aldığım diplomların hamısı sandıqda tozlanmaqla məşğuldu.
“Nota”, “Ədəbiyyat naminə” qəzetlərində köşə yazıları ilə çıxış etdim, ancaq bir kor qəpik belə almadım. Əksinə həbsxanaya atılmaq təhlükəsi ilə üz-üzə qaldım, həm də üzərimə “yekəxana” damğası vuruldu.

“Mərkəz” qəzetində işlədiyim günlərdən roman yaza bilirəm. Burda qısaca keçmək mümkün deyil. Seymur Baycan haqqında yazdığım yazının orda çap olunmağına hələ də şaşırıram.
“Ekspress” qəzetini isə xoş xatirələrlə xatırlayıram.
Kulis.azda öz tənbəlliyim ucbatından qala bilmədim. Bir də fərdlərin önə çıxması və mənim “posledniy” adam olmağım heç xoşuma gəlmədi. Ona görə də orda çox qala bilmədim...
Heyf ki, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvüyəm... Ancaq yazmağım bir-başa AYO ilə bağlıdır.
Bakı Slavyan Universitetinin tələbəsiyəm. Heç kimdən heç bir tələbim yoxdu. Həyatım qaydasındadır... Məni buraxın belə də yaşayım...
Hələ anlatılası çox şey var... /publika.az/